เหรินซินดึงใบหน้าของท่านอ๋องเข้ามาและกดไปที่ริมฝีปากอิ่มของหมิงเว่ยเซียวทันที ผู้ที่ถูกจู่โจมตัวแข็งทื่อเพราะทำตัวไม่ถูกและคิดไม่ถึงว่ากงเหรินซินจะเข้ามาจูบเขาเช่นนี้
“อือ… ท่านจูบไม่เป็นหรือ ปากท่านเย็นยิ่งนัก”
“กง…เหรินซิน นี่เจ้า… ทำอะไร”
“จูบท่านอย่างไรเล่า คืนนี้ท่านอุตส่าห์อยู่เป็นเพื่อนข้าก็ต้องให้รางวัลท่านสักหน่อย”
ว่าแล้วผู้ที่กำลังเมาได้ที่ก็พุ่งเข้ามาจูบเขาอีกครั้ง เหตุใดนางถึงได้ว่องไวเช่นนี้ เขายังไม่หายตกใจเลยแต่ตอนนี้เริ่มจะปรับตัวได้และรู้สึกว่ามิได้รังเกียจนาง ริมฝีปากที่มีกลิ่นสุราชื่อดังของหอต้าเซียงทำให้เขาเผลอตอบรับนางไป
“อื้อ…อือ….”
ลิ้นหนาเริ่มได้ใจเมื่อนางมิได้ขัดขืน หมิงเว่ยเซียวเริ่มติดใจในความหวานของริมฝีปากของนาง หากเป็นเมื่อก่อนนี้เรื่องเช่นนี้คงไม่มีทางเกิดขึ้น แต่หลังจากเกิดเรื่องต่าง ๆ มากมายเขากลับรู้สึกอยากเข้าใกล้สตรีที่เคยนึกเกลียดอย่างกงเหรินซินม
