เหรินซินหันไปจะพูดแต่กลับพูดไม่ออกเลยสักคำเมื่อถูกท่านอ๋องเรียกว่า “อาซิน” ซึ่งนางรู้สึกไม่คุ้นเอาเสียเลย ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายเองก็แปลกใจอยู่ไม่น้อยเมื่อได้ยินท่านอ๋องเรียกนางอย่างสนิทสนมเช่นนั้น
“เอ่อ วันนี้กระหม่อมมาเพื่อขอโทษและขอบคุณคุณหนูกงเรื่องที่แจ้งความคืบหน้าของคดีศิษย์น้องพ่ะย่ะค่ะ คุณหนูกงขอบคุณสำหรับหลักฐานที่ท่านมอบให้ ข้าจะต้องดำเนินการสอบสวนเรื่องนี้อย่างเต็มที่เพื่อมิให้ผู้ใดกล้าใส่ความท่านอีกเป็นอันขาด”
“ขอบคุณคุณชายเฉิน ข้าหวังเพียงว่าจะไม่ถูกดึงไปยุ่งกับเรื่องการตายของศิษย์น้องของท่าน และหวังว่าจะใช้หลักฐานที่มีอยู่… หาคนร้ายตัวจริงได้โดยเร็ว”
“เช่นนั้นวันนี้ข้าน้อยคงต้องขอตัวก่อน เอ่อ… ไม่ทราบว่าวันประลองวันแรกคุณหนูกงจะไปร่วมชมด้วยหรือไม่”
“นางต้องไปอย่างแน่นอนเพราะว่าข้าจะพานางไปเอง เจ้าไม่ต้องห่วง จริงสิเรื่องคดีของศิษย์น้องของเจ้าข้าสั่งให้ศาลต้าหลี่เร่งสอบสวนคนร
