ร้ายจำนนรัก

บทที่ 3 ตายก็ตายไป 1

อุณหภูมิภายในห้องนอนโอ่อ่าสูงพุ่งขึ้นด้วยความเร่าร้อน เพราะร่างสองร่างที่โลมเล้ากันอย่างเผ็ดร้อนบนโซฟาหนัง โดยเฉพาะฝ่ายหญิงที่เพียรปลุกเร้าความเป็นชายของดนุวัศอย่างเจนจัด ลูบไล้นวดคลึงแก่นกายด้วยมือนุ่มจนเหยียดขยายเต็มฝ่ามือ หล่อนแสนกระสันยามที่คิดว่ามันกระแทกกระทั้นเข้ามาอย่างสาแก่ใจ มือก็ยิ่งออกแรงรูดสาวอย่างมีชั้นเชิง ปากก็พรมจูบดูดดึงเนื้อหนั่นแน่นไปทั่วทั้งหน้าท้องเป็นลอนคลื่น ไล้ปลายนิ้วสะกิดหัวนมเม็ดเล็กสีคล้ำกว่าผิวกายเพียงเล็กน้อย

รมิดากรีดยิ้มอย่างมั่นใจว่าไม่มีผู้ชายคนไหนปฏิเสธลีลารักที่เด็ดดวงถึงใจของหล่อนได้ ปรายตามองไปบนเตียงอย่างหมายมั่น วันนี้หล่อนจะเผด็จศึกดนุวัศให้จงได้ หลังที่พยายามโลมเล้ายั่วยวนเขาอยู่หลายครั้ง แต่เจ้าตัวก็ยังไม่ตบะแตกสักที ทุกครั้งมักจบลงกลางคันหรือไม่ก็เพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น วันนี้หล่อนแอบดีใจตอนที่เขาอุ้มมาบนห้องนอน คิดว่าเราจะได้ฟัดกันบนเตียงให้สนุกสุดเหวี่ยงเสียอีก แต่ดนุวัศกลับลากหล่อนมาที่โซฟาแทน แล้วเขาก็เอาแต่นั่งนิ่ง ทำเอาหล่อนขัดใจไม่น้อย

ไฮโซสาวลากลิ้นวนจูบขึ้นมายังปลายคางบึกบึน หมายแลกจูบดูดลิ้นอย่างซาบซ่านกับริมฝีปากหยักหนาที่เอาแต่เม้มแน่น จังหวะที่ปากหล่อนเฉียดเข้าใกล้ปากเขา ดนุวัศก็เบี่ยงหน้าหนีทำให้จูบไปตกอยู่ข้างลำคอ แม้จะรู้สึกเสียหน้า แต่รมิดาก็ยังหัวไวจูบซุกไซ้ปลุกเร้าขบเม้มใบหู ขยันสร้างความเสียวซ่านให้เขาอย่างไม่ยอมแพ้

ดนุวัศหลับตาขบกรามแน่น พยายามปัดเรื่องที่กวนใจแล้วเคลิบเคลิ้มไปกับจูบร้อนแรงและการเล้าโลมที่เจนจัดรู้ใจชาย แต่เผลอแวบเดียวในหัวก็คอยจะกระหวัดถึงคำพูดจากปลายทางที่โทร. เข้ามาเมื่อครู่ว่า

“สวัสดีค่ะ ทางเราโทร. จากโรงพยาบาลราษฎร์นรากูล ภรรยาของคุณประสบอุบัติเหตุได้รับบาดเจ็บ ขอให้คุณมาโรงพยาบาลโดยด่วนค่ะ”

หึ...คนชั่วสมัยนี้น่ะตายยาก!

แล้วโปรดปรีดาที่บาปหนาขนาดนั้นจะเป็นอะไรง่ายๆ ไปได้อย่างไร หรือต่อให้บาดเจ็บจริงก็สมควรแล้ว ในเมื่อเธอเป็นต้นเหตุที่ทำให้เปรมปรีดีต้องตาย เธอก็ควรชดใช้กรรมที่ก่อ เขาเรียกว่ากรรมตามสนองยังไงละ ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะต้องใส่ใจหรือคิดมากให้วุ่นวายสักหน่อย

ดนุวัศแหงนหน้ารับการจูบเคล้าจากคู่ขาสาว ให้หล่อนรุกเร้าเขาได้อย่างถนัดถนี่ หวังใจว่าความใคร่จะมีอำนาจเหนือกว่าความคิดฟุ้งซ่านที่สลัดเท่าไรก็ไม่ยอมหลุดจากหัวไปเสียที กลิ่นน้ำหอมเซ็กซี่ที่ลอยเข้ามาในจมูกควรทำให้ใจเขาเตลิดเพริดลุ่มหลงไปกับราคะ

แต่มันกลับยิ่งกระตุ้นให้เขาคิดถึงใครอีกคนที่อยากลืม...

เขาจำได้ดีว่าชื่นชอบกลิ่นหอมอ่อนๆ เหมือนกลิ่นคอตตอน สูดดมทีไรก็ผ่อนคลายสบายใจทุกครั้ง จนอดไม่ได้ที่จะถูไถฝังปลายจมูกและริมฝีปากคลุกเคล้าจูบไซ้ ยิ่งจูบก็ยิ่งคลั่งไคล้หลงใหลจนไม่อาจถอนตัวได้ เต็มใจที่จะถลำลึกลงไปในกระแสสวาทที่เร่าร้อนอ่อนหวานซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ภาพเมียแสนชังโผล่เข้ามาในสมองเขาอีกแล้ว ครั้งนี้ยิ่งแย่เมื่อบนใบหน้าและร่างกายของโปรดปรีดามีเลือดท่วมเต็มตัวไปหมด จมูกคล้ายจะอุปทานได้กลิ่นคาวคลุ้งจนน่าเวียนหัว ดนุวัศลืมตาโพลง ผลักผู้หญิงที่นั่งคร่อมทับอยู่บนตัว ยื่นปากเข้ามาจะบดจูบเขาออกไปอย่างรังเกียจ ก่อนจะผุดลุกขึ้นยืนเต็มความสูงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“คุณปฏิเสธมิดาอีกแล้วนะคะ” รมิดาชักสีหน้า ลุกพรวดพลางร้องโวยวายใส่เขาอย่างหัวเสียหนักที่ถูกขัดจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็ม

ใช่...อีกแล้ว

ดนุวัศนิ่งเงียบ ไม่ปฏิเสธว่าไม่สามารถนอนกับหล่อนหรือผู้หญิงคนไหนได้ นอกจากโปรดปรีดา แถมยังเสพติดร่างกายเธอจนขาดไม่ได้ แม้จะลองพยายามกับผู้หญิงคนอื่นมาแล้วหลายต่อหลายคน แต่ทุกครั้งทุกอย่างมักจบลงกลางคันเพราะใจเขาที่ชอบต่อต้าน ซ้ำยังต้องซมซานกลับมาหาโปรดปรีดาทุกที

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหัวใจเขา?

ทำไมถึงกระวนกระวายมากอย่างนี้ ในอกวูบโหวงอย่างประหลาด ความรู้สึกสั่นไหวใจหวิวราวกับคนที่เสียของรัก ยิ่งคิดถึงใบหน้าของโปรดปรีดาเมื่อครู่หัวใจก็ยิ่งบีบรัดแน่นจนเจ็บปวด

เป็นบ้าอะไรของแก!?

ชายหนุ่มนึกสบถตัวเองพลางสะบัดศีรษะเรียกสติ ที่คิดมากแบบนี้อาจเป็นเพราะเขายังรักและลืมเปรมปรีดีไม่ได้ ยังคงยึดติดอยู่กับหล่อน จึงเห็นโปรดปรีดาที่มีใบหน้าเหมือนกับเปรมปรีดีแทบจะทุกกระเบียดนิ้วเป็นตัวแทนคนรัก เขาไม่รังเกียจที่จะนอนกับเธอ ถึงขนาดรู้สึกดีเสียด้วยซ้ำ การมีอยู่ของโปรดปรีดาก็เพื่อตอบสนองความต้องการของเขาที่ว่า...เปรมปรีดียังไม่ตาย ยังคงอยู่ข้างกายเขาเสมอ