โปรดปรีดานัดเจอกับณกูลเพื่อเล่าถึงสิ่งที่เธอพบเห็น ดนุวัศเองก็รับรู้ ถึงจะหน้าบึ้งหนัก แต่ก็ไม่ได้ห้ามหรือพูดอะไร เพราะหนึ่งในข้อตกลงของเราคือเขาจะไม่บังคับหรือจำกัดอิสรภาพของเธอ เธอสามารถคิดหรือทำอะไรได้อย่างอิสระ รู้สึกอย่างไรก็บอกเขาตรงๆ ไปเลย จะไปไหนมาไหนกับใครก็ได้ เพียงแต่ต้องบอกให้เขารู้เท่านั้น
“ไอ้หมาบ้านั่นมันยอมให้โปรดออกจากบ้านด้วยเหรอ” ยังไม่ทันจะหย่อนก้นนั่ง ณกูลก็เอ่ยทักแขวะเผื่อไปถึงสามีของเธอด้วย
โปรดปรีดายิ้มบางๆ พลางขยายความว่า
“เดี๋ยวนี้โปรดจะไปไหนมาไหนก็ได้ แค่บอกให้เขารู้ก็พอ” แต่ไม่ได้ลงรายละเอียดถึงขั้นว่ามาพบณกูลด้วยธุระอันใด เพราะถึงอย่างไรเธอก็บอกเรื่องเปรมปรีดีกับดนุวัศไม่ได้
ณกูลเลื่อนแก้วเครื่องดื่มสมูททีที่โปรดปรีดาชอบให้ตรงหน้า รอจนเธอดื่มแก้กระหายดับร้อนแล้วจึงเอ่ยเข้าเรื่อง
“กายให้คนของรุ่นพี่ช่วยตามสืบเรื่องของวีวิทย์อยู่ แต่อาจจะช้าหน่อยนะ จากข้อมูล
