วันต่อมา
1.12 pm.
"อ่าอยากสูบบุหรี่ชะมัด"
ไม่เคยรู้สึกว่าชีวิตมันน่าหงุดหงิดและสิ้นหวังขนาดนี้มาก่อน ปกติฉันสูบวันนึงอย่างต่ำก็สองไม่ก็สามมวนนะ แต่ตอนนี้คือตั้งแต่เช้ามายังไม่ได้สักมวนเลย
"จีน!"
เสียงของเกลเรียกฉันที่กำลังจะเดินเข้าคลาสเรียนให้หันไปมองก่อนเธอจะรีบวิ่งมาเกาะแขนฉันเอาไว้ด้วยรอยยิ้ม ฉันมองใบหน้าเกลก่อนจะเหลือบมองต้นคอของเกลที่วันนี้เจ้าตัวสวมเสื้อคอเต่าทับด้านในมา
"วันนี้ไม่หนาวขนาดนั้นไหม?"
"แต่มันก็หนาวๆอยู่นะฝนตกเมื่อเช้าเกลเหมือนจะเป็นไข้"
"อ่อเหรอ"
ฉันพยักหน้าตอบเพื่อนก่อนจะเดินเข้าไปในคลาสเรียนที่ตอนนี้เริ่มมีคนอื่นๆมานั่งจับจองที่นั่งกันอยู่ก่อนแล้ว และแน่นอนว่าวันนี้ฉันได้ที่นั่งมุมข้างทางซ้าย ใครมาก่อนนั่งหลังใครมาหลังนั่งหน้าถือเป็นความจริงเสมอเมื่อมาเรียน
"แล้วจีนหายไปไหนมาเนี่ยเกลโทรหากะจะชวนไปหาอะไรกินวันอาทิตย์ไม่เห็นติดเลย แบตหมดเหรอ?"
"ไปกกอยู่กับผ
