(เกล)
2.32 pm.
ปึ่ก!
"จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าจีนมันหายหัวไปไหนเธอเป็นเพื่อนมันยังไงวะเกล!?"
"เกลก็พยายามคิดแล้วโจ แต่เกลไม่รู้จริงๆว่านอกจากเกลแล้วจีนจะไปหาใครอีก"
ฉันหลบสายตาของโจโฉที่กำลังมองมาราวกับว่ากำลังอยากจะกินเลือดกินเนื้อกันให้ได้ หลังจากที่เขาอาละวาดห้องฉันจนเละเพียงเพราะฉันไม่รู้ว่าจีนหนีเขาไปไหน ฉันไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นแต่จู่ๆวันนี้โจโฉก็เข้ามาหาด้วยอารมณ์รุนแรงอย่างที่เห็น
"แล้วโจโทรไปหาจีนรึยัง?"
"กูทุบโทรศัพท์จีนไปแล้วแล้วจะให้กูโทรยังไง แม่งเอ๊ยพูดไม่เข้าหูฉิบหาย"
ฉันเม้มปากมองโจโฉด้วยความลำบากใจ และแน่นอนว่าประโยคเมื่อกี้มันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีนักหรอก ฉันเองก็มีความรู้สึกเหมือนกันนะ
"แล้วโจคิดว่าโจมาหาจีนจากเราแล้วมันจะเจอเหรอ?"
"ก็มึงเป็นเพื่อนจีน มึงเป็นบ้าอะไรเนี่ยเกลต้องให้กูได้พูดมันทุกอย่างเลยเหรอวะ...โง่ฉิบหาย"
โจเดินไปหยิบโทรศัพท์ฉันที่วางอยู่ข้า
