วันต่อมา
5.36 pm.
"แค่กๆ เกือบไม่ได้กลับแล้วเห็นไหมล่ะ"
"ก็บอกว่าอยู่ต่ออีกสักคืนก็ยังได้"
ฉันถลึงตามองหมอกหลังจากเราเดินออกมาจากเกทในสนามเครื่องบิน หลังจากพวกเราเดินทางเพื่อที่จะกลับบ้าน และเกือบจะไม่ได้กลับด้วยซ้ำตอนแรกอ่ะ เพราะตื่นมาตอนสายฉันไข้ขึ้น จริงๆฉันจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าตัวเองป่วยมีแต่หมอกบอกว่าฉันเพ้อ และตัวร้อนมากๆในตอนเช้าอ่ะคิดดู
"จีนมีธุระที่ต้องไปน่ะสิ"
"ธุระอะไร?"
หมอกหันมามองด้วยความสงสัยขณะที่ฉันกำลังหยิบกระเป๋ามาสะพาย
"พรุ่งนี้ต้องไปเคารพสุสานของคุณย่าน่ะ"
ฉันหันมองหมอกและยิ้มให้เขาบางๆ
"อยากไปด้วยป่ะ?"
"ไปได้เหรอ?"
"จริงๆปกติจีนไปกับไอ้โจโฉอ่ะ แต่ปีนี้ว่าจะไปคนเดียว"
ฉันเลิกคิ้วมองหมอก เพราะจู่ๆเขาก็เงียบไปจนเราเดินออกมาถึงรถของฉันที่จอดอยู่ในโรงรถของสนามบิน
"เป็นอะไรอีกล่ะ?"
"อะไร?"
"จีนไหมเนี่ยที่ต้องถาม เมื่อกี้ยังคุยกันดีๆอยู่เลยแล้วไหงมาเงียบใส่เ
