(หมอก)
"อย่างที่รู้ว่าจีนเป็นเด็กเอาแต่ใจ เธอชอบเอาชนะเพราะงั้นเลยไม่แปลกถ้าเธอจะเข้าหาเธอเพราะอยากเอาชนะโจโฉ"
"เพราะงั้นก็ขอโทษด้วยนะถ้าจีนทำอะไรให้แกคิดไปเองว่าเธอชอบ"
ผมมองหน้าโจโฉด้วยแววตานิ่งเรียบก่อนจะมองเข้าไปในรถตู้ที่ผมเองก็ยังไม่เห็นด้านใน ผมจึงไม่รู้ว่าตอนนี้จีนกำลังอาละวาดขนาดไหน
"แล้วจากนี้จะพาจีนไปไหน?"
"กลับบ้านไง จีนจะต้องโดนกักบริเวณใช่ไหมครับคุณพ่อ"
"อืมอย่างน้อยพ่อก็ควรจะลงโทษให้จีนได้รู้ซะบ้างว่าอะไรควรเล่นหรือไม่ควรเล่น"
ผมมองสบตาพ่อของจีน ซึ่งเขาเป็นคนที่ดูภูมิฐานมากเขาดูน่าเชื่อถือ แต่คำพูดที่เขาพูดออกมาเมื่อกี้ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกเลยว่าเขาพูดมันออกมาจากใจ
"เพราะงั้นก็จบกันไปแค่นี้แล้วกันนะ"
โจโฉเหยียดยิ้มมุมปากมองผม ผมจึงถอนหายใจออกมาเบาๆและเดินกลับไปหยิบกระเป๋าของตัวเองมาแขวนบ่า
"ดูเหมือนจะไม่เชื่อสินะ"
ผมหันมองโจโฉอีกครั้งหลังจากเขาเดินเข้ามาใกล้
"ถ้าไม
