3.56 am.
"ถ้ารู้ว่าปล่อยให้กลับบ้านไปแล้วจะโดนทำร้ายหมอกไม่ให้กลับหรอก"
"จีนปากดีเองแหละ"
หมอกมองหน้าฉันก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ หลังจากเขาเอายามาทาแผลที่มุมปากให้แถมยังขยับต้นขาหาแผลที่อื่นให้ฉันอีก
"ปากดียังไงก็ไม่ควรทำร้ายร่างกาย" หมอกเหลือบมองฉันก่อนเขาจะขยับมานั่งบนเตียงข้างๆฉัน "ขอโทษที่ปล่อยให้กลับบ้าน หมอกควรจะรั้งจีนไว้"
"เรื่องมันคงจะยิ่งแย่ถ้าหมอกรั้งจีนไว้ ให้จีนหนีออกมาเองแบบนี้น่ะดีแล้วพ่อจะได้โทษคนอื่นไม่ได้นอกจากลูกตัวเอง"
หมอกมองหน้าฉันด้วยความหนักใจ ขณะที่ฉันก็พยายามฝืนยิ้มให้เขา
"ว่าแต่เมื่อกี้หมอกจะออกไปไหนเหรอ?"
"ออกไปหาซื้ออะไรกินน่ะ นอนไม่หลับ"
"เป็นห่วงจีนเหรอ?"
"ใช่สิ เป็นห่วงจนอยากไปหาแต่ก็ไม่รู้ว่าจะไปหาที่ไหน เพราะรู้แต่คอนโดของเธอ"
ฉันยิ้มขำและเอื้อมมือไปจับมือหมอกมาวางบนตักตัวเอง
"พรุ่งนี้จีนจะไปถอนหมั้นกับพ่อของไอ้โจ เพราะงั้นหมอกไม่ต้องเป็นห่
