บทที่30

2279 คำ

แมทธิวนั่งมองประตูห้องทำงานของตัวเองอย่างใจจดใจจ่อเพื่อรอใครบางคนที่เขาเองก็ยังไม่แน่ใจว่าเธอจะมาหาเขาเหมือนที่เคยมั้ย แต่จากเวลาที่ล่วงเลยมาเกือบครึ่งชั่วโมงก็พอจะทำให้รู้ว่าเธอคงไม่มาหาเขาอย่างแน่นอนและนี่เองที่ทำให้แมทธิวรู้สึกเหมือนชีวิตของเขาขาดอะไรบางอย่างไป ลมหายใจถูกผ่อนออกมาหนักๆ สมองก็พยายามคิดหาทางว่าจะทำอย่างไรเขาถึงจะได้มีโอกาสพูดคุยกับรณาเสียที นี่ก็ผ่านมาแล้วสองวันตั้งแต่เกิดเรื่องแต่เขาก็ยังไม่ได้คุยอะไรกับเธอเลยแม้แต่น้อย ยังไงวันนี้เขาก็ต้องหาทางคุยกับรณาให้ได้ ร่างสองลุกขึ้นยืนเดินไปที่หน้าต่าง สายตาคมทอดมองไปยังโต๊ะประจำที่รณาและเพื่อนชอบนั่งแต่ตอนนี้กลับว่างเปล่า ลมหายใจหนักๆ ถูกผ่อนออกมาอีกครั้ง ก่อนเจ้าตัวจะเดินกลับมานั่งที่เก้าอี้ตามเดิม คว้าโทรศัพท์ขึ้นมากำลังจะกดโทรหาลูกน้องแต่เหมือนอีกคนจะมีญาณทิพย์ล่วงรู้ว่าเขากำลังต้องการจะคุยด้วยเปิดประตูห้องทำงานเข้ามา “เที

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม