เช้าวันต่อมา...
โยธาขับรถสปอร์ตคันโปรดสีน้ำเงินเงาเข้ามาจอดในลานจอดรถของมหาลัย มือหนาเปิดประตูก้าวเท้าเดินเข้าไปในคณะ ทว่า วันนี้เขากลับไม่ไปยังโต๊ะประจำที่มีเพื่อนๆนั่งอยู่ แต่เดินไปยังโต๊ะหินอ่อนที่แพนพายกับรามนั่งอยู่แทน
“หวัดดีครับพี่โยธา” รามเอ่ยทักทายด้วยท่าทางเป็นมิตรทันทีที่ชายหนุ่มรุ่นพี่หยุดยืนใกล้โต๊ะเรียกให้แพนพายหันมองคนมาใหม่
“ไปกินข้าวกัน”
“คะ?” แพนพายโยธาอย่างไม่เข้าใจ จู่ๆมาชวนไปกินข้าวเนี่ยนะ ไม่กลัวใครรู้เรื่องของเราหรือไงกัน
“ไปกินข้าวที่โรงอาหาร รามไปด้วยกันมั้ย” โยธาย้ำคำพูดตัวเองอีกครั้งพร้อมกับจับข้อมือเล็กอย่างถือวิสาสะ ก่อนจะหันไปชวนชายหนุ่มรุ่นน้อง
“เอ่อ...ไม่ดีกว่าครับ มึงไปกินข้าวกับพี่เขาเถอะไม่ต้องห่วงกู” แม้จะสงสัยความสัมพันธ์ของเพื่อนรักกับพี่สายรหัสอยู่มาก แต่รามเลือกที่จะไม่พูดตอนนี้ ไว้อยู่กับแพนพายแค่สองคนค่อยถามก็ยังไม่สาย
แพนพายยอมลุกขึ้นเดิน
