“เราจะไปไหนกันหรอคะ” เสียงหวานเอ่ยถามทำลายความเงียบ เมื่อเห็นว่ารถหรูเปลี่ยนเส้นทางไปบนถนนไม่คุ้นตา มิหนำซ้ำโยธายังเร่งความเร็วรถจนน่าหวาดเสียวหลังได้รับข้อความจากใครบางคน
“พี่ขอไปจัดการธุระก่อน แล้วจะไปส่งที่คอนโด”
แพนพายพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ไม่ได้ถามไถ่อะไรให้มากความ คงเป็นเรื่องด่วนจริงๆนั่นแหละ ไม่อย่างนั้นคงไม่ขับรถเร็วแบบนี้ เธอเองไม่ได้รู้สึกกลัวเพราะเป็นคนชอบความเร็วอยู่แล้ว อย่างที่รู้กันว่าเธอขับรถแข่งในสนามบ่อยๆถึงแม้จะยังไม่ใช่มืออาชีพก็เถอะ
นานนับชั่วโมงรถสปอร์ตสีน้ำเงินเงาขับเข้ามาจอดและดับเครื่องยนต์หน้าบ้านสามชั้นหลังใหญ่ แพนพายกวาดสายตามองโดยรอบด้วยความแปลกตา มือบางเปิดประตูลงจากรถก้าวเดินตามโยธาเข้าไปด้านในจึงได้เห็นว่าที่นี่น่าจะเป็นโกดังเก็บสินค้าบางอย่าง เมื่อขึ้นมาบนชั้นสองของตัวบ้านเป็นพื้นที่ใช้ผลิตเม็ดยาโดยทุกห้องถูกกั้นด้วยกระจกใส่มองเห็นคนด้านในกำลังทำงานกัน
