“เพราะฉันมันยังไม่ดีพอที่จะเป็นพ่อคนใช่ไหม…”
สิ่งที่ลูคัสพูดมันทำให้เธอรู้สึกผิดไม่ใช่น้อยที่พูดแบบนั้น ได้แต่ยืนนิ่งเงียบพร้อมกับความสับสนที่ก่อเกิดขึ้นมา สัมผัสบวกกับคำพูดทำให้รับรู้ได้เลยว่าลูคัสอยากมีลูก ผิดกับเธอที่ความคิดดันสวนทางกันกับเขา
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วจนเธอตั้งรับไม่ทัน ไม่ได้เตรียมพร้อมสำหรับการมีลูกมาก่อน ไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไง ตอนนี้แยกไม่ออกว่าตัวเองกำลังดีใจ ตื่นเต้น หรือวิตกกังวล มันสับสนไปหมดทุกอย่าง หลายอารมณ์ความรู้สึกกำลังตีกันไปมาอยู่ข้างใน
“ฉันรู้ว่าตัวเองไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้น แต่ฉันมั่นใจว่าตัวเองสามารถเป็นพ่อที่ดีให้ลูกได้”
“…”
“ให้โอกาสฉันได้ทำหน้าที่นั้นได้ไหมแพรวา”
“…”
“ฉันจะไม่ทำให้เธอผิดหวังและเสียใจเหมือนที่ผ่านมา ฉันสัญญา”
ร่างกายอ่อนระทวยกลืนไปกับอ้อมกอดนี้หลังจากได้ฟังลูคัสพูดจบ น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ไหลพรากลงอาบสองแก้มใสอย่างไม่สามารถห้ามได
