บทที่ 35
@คอนโดมิล่า...
ผมเดินตามเอวาขึ้นมาที่ห้องของเพื่อนเธอที่ชื่อมิล่าโดยที่เธอไม่ได้ว่าอะไรผม จนเดินมาถึงหน้าห้องของมิล่า เอวาจึงจัดการใส่รหัสที่ประตูแล้วผลักประตูเข้าไป ผมเลยเดินตามเข้าไปเงียบๆ จนกระทั่งเดินมาถึงห้องนั่งเล่นก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของผู้หญิงดังออกมาจากห้องด้านขวามือพอดี ผมจึงหันไปมองเอวาด้วยสีหน้าขมวดคิ้วว่าเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า แต่เธอก็ตอบกลับมาแค่ว่า...
“ไม่ใช่เรื่องของนาย ไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่นตรงนั้นเดี๋ยวฉันมา” ยัยเมียหน้าดุของผมเธอชี้ไปที่โซฟาหน้าทีวี ผมจึงหันไปมองตามที่เธอชี้พร้อมกับตอบเธอกลับไปสั้นๆ ว่า “อืม” ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาอย่างว่าง่ายตามที่เธอบอก ส่วนเธอก็เดินไปอีกทาง
22.30น.
หลังจากที่ผมมานั่งที่ห้องนั่งเล่นตามที่เอวาบอกมาได้สักพักใหญ่ ๆ เสียงร้องไห้ของเพื่อนเธอก็ยังคงดังต่อเนื่องไม่มีท่าทีว่าจะหยุดได้เลย
คือเอาจริงๆ ผมเองก็ไม่รู้หรอก ว่าข้างในเกิ
