EP.6 ละเลงขืนเล่นเสียว SM+รุนเเรง[มาสนุกกัน..]
1067 คำ
"คุณไฟค่ะ ฮึก"
"อยู่นิ่งๆ สิว่ะ!!"
เพียะ!!
•เมื่ออารมณ์ราคะดันถูกขันขืนจึงกลายเป็นความเกรี้ยวกราด เขาฟาดฝ่ามือหนาลงบนหน้าจนตัวเล็กเซล้มลงสะอื้น"
?
แกร๊ก
"ขอโทษที่มาสายค่ะ" โชคดีที่พี่หมวยมาเรียกทันเพราะคุณวอมต้องการให้ช่วยทำงานส่งมหาวิทยาลัยจึงรอดมาได้..อีกครั้ง
"ฉันไม่ชอบให้รอกูรู้นิ!!"
"หนูขอโทษค่ะ"
"เหอะ"
•หลังจากโดนตบจนเลือดซิบมุมปากยังไม่ทันได้เช็ดคาบที่กยดย้อนลงปลายคาง•
"ไปทำอะไรมา.." ผมเอ่ยถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่ารอยนั่นคืออะไร
"เปล่าค่ะ"
"ตอแหล!"
"____"
"แต่ช่างเถอะไม่ใช่เรื่องของฉันรีบทำงานให้เสร็จแล้วไสหัวออกไปซะ"
ผมตะเบ็งเสียงใส่ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาถูไถทวิตเตอร์ดูสาวที่ห้องVip. จนสักพักเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง
"งานเสร็จแล้วค่ะ" ฉันลุกจากเก้าอี้หยิบงานไปให้ตรวจเช็คเมื่อเขานอนอยู่ "ให้แก้ตรงไหนบอกได้นะคะ"
"แก้ตรงนี้"
"ตรงไหนคะ.."
"แก้เสื้อผ้าเธอ"
"!!!!"
ปกติแม้เขาจะยียวนกวนอารมณ์แต่ไม่ได้เป็นคนมือไวหรือเทะโลมอะไรแบบนี้
"มองหน้าหาพ่อ..?เธอเหรอ"
"____"
"ออกไปได้แล้วรำคาญ"
"ค่ะ"
ไม่รู้ว่าเขาถูกอบรมสั่งสอนมาบ้างไหม จู่ๆ ก็ด่าบุพการีของคนอื่นหน้าตาเฉย
หลายสัปดาห์ต่อจากนั้น
"มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะพี่สมปอง"
"น้องเมจิมาทำอะไรเนี่ย"
"พี่หมวยให้มาเอาบัวรดน้ำต้นไม้ค่ะ"
"อีหมวยมันใช้น้องทำงานแทนอีกแล้วเหรอ"
• สมปองคนสวนวัยสามสิบต้นๆ หุ่นล่ำกำยำเพราะออกแรงบ่อยกำลังจ้องมองหุ่นบางแช่มช้อยกำลังก้มๆ เงยๆ เลือกบัวรดน้ำ•
เคว้ยง!
"ว๊ายยยย! พี่สมปอง" ตอนนี้ร่างกายคล้ายโดนบีบรัดเมื่อเขาพุ่งกอดจากด้านหลัง
"อย่าเสียงดังไปสิคนสวย"
"ปล่อยหนูนะคะ ฮื้อ"
"อีกไม่นานก็ววจะโดนไอ้สองพี่น้องนั่นย่ำยี ครั้งแรกขอพี่เถอะนะเมจิจ๋า"
ปึ๊ก!
"อย่านะคะ ~ฮื้อ" สัญชาตญาณที่มีใช้เท้าถีบที่อกแกร่งเขาจนกระเด็นเมื่อโดนยกอุ้มมาวางนี่งบนโต๊ะ
"อีเมจิมึงถีบกูเหรอ!!"
"เรารู้จักกันมาตั้งนานทำไมพี่เป็นคนแบบนี้ไปได้ ฮึก"
"กูเล็งมึงไว้ตั้งแต่วันแรก จีบเท่าไหร่ก็ไม่ติดเล่นตัวดีนัก"
กริ๊ดดดดด
• เสียงกรีดร้องดังลั่นแต่ไม่มีมีใครรับฟังเพราะที่นี่บริเวณกว้างขวางจนแทบหากันไม่เจอ•
ห้องเมจิ
"ฮื้อออ~ ฮึก~ ฮือ" ฉันร้องไห้สะอื้นหลังจากต่อสู้กับอารมณ์หื่นของชายแกร่งได้ก็วิ่งหนีจึงมาเจอลุงคนสวนพอดีทุกอย่างจึงยุติลง "แม่จ๋าาาา"
• ในสมองของเธอตอนนี้มีเพียงใบหน้าแม่ที่ฉีกยิ้มให้อย่างมีความหวัง ซึ่งมันเป็นพลังต่อเติมให้อยากมีชีวิตต่อและคำสุดท้ายที่แม่บอกกลายเป็นสิ่งที่ฝังในใจมาตลอด 'ไม่อยากเจ็บปวดทรมาณก็จงอย่ารักใคร' •
เช้าวันต่อมา
"ได้ข่าวว่าเล่นสนุกกันในสวนหลังบ้านของฉันเหรอ.."
"เปล่าครับคุณวอมคือผมกับเมจิเราคบหากัน"
"คบหาเหรอ.."
"ชะ ใช่ครับ"
"อ๋อออ"
ตึก ตึก ตึก
"นี่ผัวเธอเหรอ?" ทันทีที่เด็กบ้าก้าวเข้ามาผมก็เอ่ยถามแต่ท่าทางดูสั่นกลัว
"เปล่าคะ"
"เอ้า!ก็มันบอกว่าเป็นผัวเธอ"
"ไม่ใช่นะคะ"
ฉันรีบตอบปฎิเสธในขณะที่พี่สมปองมองหน้าจ้องอาฆาตดูท่าทางคำตอบนี้จะทำเขาโกรธมาก
"ถ้าไม่ใช่แปลว่าแกเล่นสนุกอยู่สินะ"
"ใช่ครับแค่เล่นสนุก ฮ่าๆ"
"หัวเราะแห้ง.."
"คุณวอมครับคือผมไม่ได้ตั้งใจ"
"งั้นมาเล่นสนุกกับฉันบ้างสิ"
• เขาสั่งคนงานพาตัวของสมปองไปยังห้องเก็บอุปกรณ์สวนโดยสั่งให้เมจิเดินตามไปด้วย•
"แกชอบอะไรมากที่สุด..ระหว่างค้อนปอนด์กับเหล็กพรั่ว" บรรยากาศในห้องสีส้มอ่อนดูวังเวงชะมัดแต่มันน่าตื่นเต้นตรงนี้
"ค..คุณวอมถามทำไมครับ"
"ให้ตอบไม่ได้ให้สงสัย!!"
"ค้อนครับผมคิดว่าถนัดในการจับมากกว่า"
หมึบ
"จริงด้วยแต่หนักใช้ได้"
ตุ๊บ!!
"อ๊าาาาก์"
ตุ๊บ!!
"อ๊าาาาาก์"
เคว้ง
"ขวัญอ่อนจริงนะ" เสียงข้าวของร่วงปรากฏว่าเด็กบ้าเดินเซถอยไปโดนอุปกรณ์ไม้ "อยากเล่นบ้างไหมล่ะ?"
"!!!!"
ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายอายุเพียงยี่สิบสามปีอย่างเขาจะบ้าดีเดือดขนาดนี้ หัวใจฉันสั่นเมื่อเห็นเขากระหน่ำใช้ฆ้อนทุบมือของพี่สมปองที่ถูกสองคนล๊อกไว้ โดยที่วางมือแนบโต๊ะไม้เพราะความตกใจสุดขีดฉันไม่ทันกรีดร้องได้แต่ยกมือขึ้นมาปิดปาก ...บะ เขา..บ้าไปแล้ว
"ไม่เห็นจะสนุกเลยหรือว่าต้องใช้กรรไกรตัดหญ้าเลาะข้อออกมา" สายตาของผู้โดนกระทำกำลังกรอกขึ้นบนคล้ายจะช๊อกแต่ผมสั่งให้หาอะไรอุดปากเลยเก็บเงียบไม่รำคาญหู "ทุบมันสิ"
"!!!!"
"ฮือออ~ คุณวอมคะปล่อยพี่สมปองเถอะ"
"เธอก็ไม่สนุกเหมือนกันเหรอ"
"เขาเจ็บมากแล้วอย่าทำอะไรเขาเลยนะคะ"
ฉันยกมือไหว้วอรอย่างน้อยก็ให้เห็นแก่มนุษย์ธรรมแต่เมื่อเห็นเลือดจู่ๆ ความทรงจำบางอย่างก็กลับมา
"เมจิ..เมจิ..เฮ้ย!!"
"ฮึกกกก"
"เหม่อเหี้ยอะไรวะ!!"
ผมสังเกตสีหน้าที่ผิดปกติในขณะที่เด็กบ้าจ้องมองเลือดที่ไหลเเดงเถือกก็เหมือนโดรฝนสะกดจิตเรียกก็ไม้ฝ่ตอบจนต้องตะคอกดังลั่น ก่อนที่ผมจะตัดสินใจเดินไปหา
"เธออยากสนุกกว่านี้ไหมล่ะ..นี่แค่เริ่มต้นเองนะร่างกายมนุษย์มีหลายอย่างที่ทำให้เราสนุกแบบสุดเหวี่ยงเลยละ"
"ฮึกกกก!!"
• ชายหนุ่มยกฆ้อนที่ถือขึ้นมาแล้วใช้นิ้วปาดเลือดที่เลอะด้ามแตะปาดลงบนแก้มใสของสาวน้อยที่ยืนตัวสั่นสะท้าน เธอกลัวจนขยับไม่ได้สักพักคนตัวสูงก็แสยะยิ้มอย่างชอบใจก่อนจะโน้มตัวกระซิบเสียงแผ่วเบา•
"ความมันส์กำลังเริ่มต้นขึ้นเเล้วฉันชักจะ..สนุกแล้วสิ หึหึ"
- ผู้เขียน
