โรงพยาบาลแห่งนึง_
"ลูกไม่เคยนอนป่วยแบบนี้ ฉันยิ่งใจคอไม่ดีแล้วนะคะคุณ" คุณหญิงวิมลรุดนั่งข้างเตียงลูกสาว หลังจากเมื่อช่วงเช้าแอบไขกุญแจเข้าไปในห้องเพลงพิณ พบว่าเธอนอนซมเพราะพิษไข้ แล้วยังไม่พอแค่นั้นรอยช้ำตามตัวยิ่งเข้มขึ้น
คนเป็นแม่ไม่อาจกลั้นเก็นน้ำตาไว้ เอียงใบหน้าพิงกับเรียวแขนขาว ได้แต่โทษตัวเองๆ ซ้ำ
"ยัยเพลงแค่เป็นไข้ หมอฉีดยาให้แล้วเดี๋ยวต้องดีขึ้น" ท่านทูตธีรดนย์ตบไหล่ภรรยารัก ก่อนเบือนหน้าหนีเพราะไม่อยากเห็นสภาพน่าสงสารของคนบนเตียง
ก็อก! ก็อก!
"คือเรามาเยี่ยมเพลงค่ะ" โมเน่บอกเสียงสั่น เมื่อเห็นเพื่อนสาวนอนซมไม่ได้สติ หลังรู้ข่าวจากเพื่อนสาวเมื่อวานก็รีบบอกกับพี่ชาย แล้วขึ้นเครื่องบินส่วนตัวเพื่อมาหาเพลงพิณโดยเฉพาะ
"...เพลง" น้ำเสียงเข้มเอ่ยยากลำบาก รีบเดินเข้าใกล้เตียงคนป่วย ใบหน้าสวยมันซีดไม่มีสีสัน แถมยังมีรอยนิ้วมือเต็มแก้มเนียน
ใจแกร่งมันปวดร้าวจนแทบหยุดเต้น รีบจั
