EP.1
3081 คำ
"นี่ยัยแว่นเดินให้มันเร็วๆหน่อยได้ไหม!"
ฉันตอบรับเบาๆ พลางเร่งฝีเท้าให้ทันพี่ไอที่เป็นคอสตูมที่ฉันทำงานเป็นผู้ช่วยเขา ของในมือฉันตอนนี้มันมากจนแทบจะล้นออกจากมือหากแต่ถ้ามันหล่นฉันคงได้ออกจากงานนี้แน่ๆ ฉันเอื้อมมือมาดันแว่นตาตัวเองขึ้นอย่างยากลำบากเพราะมันกำลังจะตกออกจากกรอบใบหน้าเล็กๆของตัวเอง
"เอาไปแขวนให้เป็นระเบียบเดียวฉันจะไปเช็คชุดทางนู้นก่อน"
"ค่ะค่ะ"
ฉันตอบรับเบาๆพลางหยิบชุดที่ตัวเองหอบมาแขวนไปที่ราวอย่างรวดเร็วและเป็นระเบียบ งานที่ฉันทำตอนนี้ค่อนข้างจะต้องแข่งกับเวลามากเลย เพราะต้องมารีบจัดชุดไว้ให้นายแบบนางแบบที่จะมาถ่ายแถมยังต้องช่วยพวกเขาเปลี่ยนชุดอีก งานนี้มันหนักพอสมควร...แต่มันเป็นงานที่ฉันชอบเพราะมันทำให้ฉันได้อยู่ใกล้สิ่งที่ฉันชอบฉันจับชุดสวยๆตรงหน้าเบาๆ...หากฉันได้มีโอกาสออกแบบให้ใครสักคนได้ใส่ฉันจะทำมันให้เต็มที่เลยล่ะ
ฉันชื่อเคส ตอนนี้ฉันอายุ 21 ปีแต่ฉันไม่ได้เรียนเพราะฉันฐานะค่อนข้างยากจนและมันคงไม่ดีนักหากฉันจะเสียเวลาไปเรียนแทนที่จะมาหาเงิน ก็ไม่ใช่ว่าการเรียนมันจะไม่ดีหรอกนะมันดีมากแต่ปากท้องมันก็เป็นเรื่องที่สำคัญกว่า แต่งานที่ฉันมาทำมันก็ใช่ว่าจะไม่ดีเพราะฉันได้มีโอกาสได้ทำงานที่ฉันชอบถึงจะเป็นผู้ช่วยคอสตูมก็เถอะ...ฉันหลงรักการออกแบบชุดสุดๆและที่ฉันได้มาทำงานที่นี้ก็เหมือนสวรรค์ถึงฉันจะโดนด่าว่าชักช้าบ่อยๆก็เถอะนะ
"น้องเคสตรงนั้นเสร็จรึยัง?"
"สะ เสร็จแล้วค่ะ" ฉันสะดุ้งนิดๆพร้อมกับวิ่งไปหาพี่คอสตูมอีกคนที่ฉันค่อนข้างสนิทที่ยืนอยู่อีกฟากอย่างรวดเร็ว "พี่แก้วจะให้เคสทำช่วยอะไรหรอคะ?"
"พวกนายแบบมาแล้วอ่ะแต่ตอนนี้พี่กำลังยุ่งอยู่น้องเคสช่วยไปดูแลเรื่องเสื้อผ้าที่ห้องนู้นหน่อยได้ไหม" ฉันพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
"ได้ค่ะ"
ได้ตอบกลับยิ้มๆพลางวิ่งไปที่ห้องแต่งตัวที่เขียนตรงหน้าห้องว่าสำหรับนายแบบ วันนี้มีการถ่ายแบบโปรเจคใหญ่ของบริษัทนี้เลยก็ว่าได้เป็นโปรเจคที่รวมผู้ชายที่กำลังฮอตที่สุดของตอนนี้ ซึ่งฉันก็ไม่แน่ใจว่าใครมาบ้างแต่ฉันไปแอบดูชุดของโปรเจคนี้มาและพบว่ามันออกแบบได้ดูดีสุดๆไปเลยล่ะ!แค่คิดว่ามันกำลังอยู่บนนายแบบที่กำลังจะได้ใส่แล้วนะฉันแทบจะแดดิ้น
ก๊อกๆ
"ขออนุญาตนะคะ"
ฉันเอ่ยขึ้นเบาๆก่อนจะมุดลูกบิดประตูเข้าไปภายในห้องใหญ่ที่มีนายแบบสองคนกำลังแต่งหน้าพร้อมกับทำผมอยู่ ฉันโค้งให้พวกเขานิดๆถึงพวกเขาจะไม่ได้สนใจเลยก็เถอะ
"เคสทางนี้!" ฉันหันไปหาพี่หญิงที่กำลังจัดชุดก่อนจะเดินไปหาเธออย่างรวดเร็ว
"เอาชุดนี้ไปอีกห้องนึงที" พี่หญิงว่าพร้อมกับส่งชุดที่ฉันจำได้ว่าเป็นชุดเด่นของโปรเจคนี้มาให้ฉันถือไว้ ฉันมองมันอย่างงงๆก่อนจะเงยหน้ามองพี่หญิงอีกครั้ง
"อ้าวนายแบบอีกคนไม่ได้อยู่ห้องนี้หรอคะ?" ฉันถามขึ้นอย่างสงสัย
"เขาไม่อยู่กับคนอื่นหรอกเอาไปให้เขาใส่แล้วอย่าทำให้เขาอารมณ์เสียล่ะ...เขามันพวกขี้วีน"
ฉันพยักหน้าอย่างเข้าใจทันทีที่พี่หญิงก้มลงมากระซิบที่ข้างหูฉัน เป็นอันรู้กันถ้าหากนายแบบตัวเด่นจะขอแยกห้องซึ่งมันก็เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับงานแบบนี้อยู่แล้วแต่ที่พี่หญิงว่าขี้วินนี่สิ คือตั้งแต่ฉันทำงานนี่มายังไม่เคยเจอเท่าไหร่อาจจะวีนสุดก็คงจะเป็นพวกนางแบบมากกว่าที่จะได้ยินว่านายแบบวีน ฉันคิดไปตามทางก่อนจะมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องที่เขียนว่า VIP-เวย์ โอเคน่าจะห้องนี่ละ
ก็อกๆ
"ขออนุญาตนะคะ"
ฉันว่าพร้อมกับเปิดประตูเข้าไปภายในห้องนั้นก่อนจะต้องชะงักอยู่หน้าประตูห้องอย่างทำอะไรไม่ถูกเมื่อสายตาตัวเองเห็นภาพตรงหน้า ภาพที่นายแบบคนสำคัญของโปรเจคนี้กำลังโดนคล่อมไว้โดยนางแบบอยู่ที่โซฟา พวกเขาทั้งสองคนหันมามองฉันที่ยืนทำตัวไม่ถูกอยู่หน้าห้องก่อนที่นางแบบจะลุกขึ้นจากโซฟาอย่างรวดเร็ว
"ไว้เจอกันนะคะเวย์ "
ฉันหลบทางให้นางแบบสาวลุคเช็กซี่เดินออกไปจากห้องทันทีที่เธอเดินมาทางฉัน ฉันกัดริมฝีปากล่างตัวเองไว้แน่นพร้อมกับก้มมองต่ำอย่างเกร็งๆ
"จะเอามาให้ฉันใส่ไม่ใช่ไง จะยืนให้รากงอกเลยไหม?" ฉันเงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังนั่งอยู่ที่โซฟาก่อนจะเอื้อมมือตัวเองมาดันแว่นขึ้นเบาๆ
"เอ่อ ขอโทษค่ะ"
ฉันว่าขึ้นเสียงเบาก่อนจะเดินเอาเสื้อไปแขวนไว้ที่ราวก่อนจะรูดซิปชุดนั้นออกอย่างคล่องมือ ฉันหันไปมองเขาที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่โซฟาอย่างคิดไม่ออกว่าควรจะบอกเขาดีไหมว่าให้เขามาใส่ชุด
"อะไร?" ฉันเบิกตากว้างขึ้นอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆเขาก็ถามฉันขึ้นมาพร้อมกับเหลือบสายตามามองฉันอย่างสงสัย "มีอะไร??"
"เอ่อ..คือจะเปลี่ยนชุดเลยไหมคะ?"
"..." เขาไม่ตอบแต่ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินมาหาฉันแทน ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาที่เดินเข้ามาใกล้ฉันอย่างตกใจ "เอาชุดมาสิ!"
ฉันสะดุ้งกับเสียงที่ติดจะหงุดหงิดของเขาก่อนจะหันมาหยิบชุดให้เขา ร่างสูงรับไปก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุดพร้อมกับออกด้านนอกเมื่อเขาเปลี่ยนเสร็จ ฉันเดินเข้าไปเพื่อจัดอะไรต่างๆให้มันเข้าที่เข้าทางอย่างที่ทำเป็นประจำ อาจจะมีมือฉันบางๆนิดเพราะฉันรู้สึกกลัวเขา เมื่อฉันจัดเสร็จฉันก็มองภาพรวมอีกครั้งก่อนจะเหลือบไปเห็นลิปสติกสีแดงที่มันติดอยู่ที่ลำคอเขาอยู่และเจ้าตัวคงไม่รู้ตัว
"คือมีลิปติดที่คอน่ะค่ะ" ฉันบอกออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกระจกก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ
"แม่ง! ยัยบ้านั้น!" ฉันหันหนีอย่างรู้สึกกลัวเมื่อเขาสบถกับตัวเอง "แล้วจะไปไหน?" ฉันหันกลับมาทันทีพร้อมกับสบตาเขาที่มองฉันผ่านกระจกอยู่
"คือฉันจะไปช่วยอีกห้องน่ะค่ะ"
"มาเช็ดให้ฉันก่อน"
"คะ?"
ฉันว่าขึ้นอย่างไม่เชื่อหูก่อนจะต้องตกใจพร้อมกับรับกล่องทิชชูที่ลอยผ่านอากาศมาตกลงบนมือฉัน ร่างสูงที่ตอนแรกยืนอยู่หน้ากระจกเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับจ้องฉันนิ่งๆ
"เอ๋อรึไง?" ฉันเงยหน้ามองเขาที่ถามฉันขึ้นแบบนั้นก่อนจะส่ายหน้าไปมาช้าๆ "ถ้าไม่เอ๋อก็น่าจะรู้ว่าเมื่อกี้ฉันพูดอะไรไป เลิกทำหน้าเอ๋อแล้วเช็ดให้ฉันได้แล้ว"
เขาว่าขึ้นด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่งพร้อมกับเข้ามาประชิดฉันก่อนจะโน้มคอตรงที่มันมีรอยมาใกล้ๆฉัน ฉันเบิกตาขึ้นนิดๆก่อนจะรีบดึงทิชชูไปเช็ดรอยที่คอเขาอย่างรวดเร็ว ฉันมองมือตัวเองที่มันสั่นอยู่ด้วยความเกร็งแต่ก็พยายามบังคับมันให้เช็ดรอยลิปให้คนตรงหน้าก่อนที่เขาจะอารมณ์เสียด่าฉันอีก ด่าว่าเอ๋อก็เจ็บมากแล้วนะ
"เสร็จแล้วค่ะ"
ฉันว่าขึ้นเสียงเบาพร้อมกับถอยออกมายืนห่างเขา เขามองฉันนิดๆก่อนจะเดินไปที่หน้ากระจกเพื่อสำรวจตัวเองอีกครั้ง ฉันลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ
ก๊อกๆ
"คุณเวย์พร้อมรึยังคะ?" ฉันที่กำลังจะเดินออกจากห้องเป็นต้องเบี่ยงตัวหลบพี่ที่มาตามนายแบบอีกครั้ง
"ผมต้องถามมากกว่าไหมว่าพวกคุณพร้อมกันรึยัง?" ฉันตัวเลียบเข้าพนังเเทบจะทันทีที่ได้ยินเสียงทุ้มต่ำที่เอ่ยถามพี่ที่มาตามอย่างไม่พอใจ
"ทางเราขอโทษคุณเวย์จริงๆที่เรามีปัญหา"
"ปัญหามันก็เป็นปัญหาของพวกคุณ แต่ปัญหาพวกคุณไม่ควรจะทำให้ผมมีปัญหาไปด้วย"
ฉันก้มหน้าลงกับพื้นทันทีอย่างนึกกลัวผู้ชายตรงหน้าเขาสบถอะไรอีกนิดหน่อยก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ฉันเดินไปมองตามหลังร่างสูงที่เดินออกไปแล้วก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
"เขาปากจัดเป็นบ้า"
ฉันว่าขึ้นเบาๆแต่สายตากลับไปละออกจากด้านหลังของเขาที่กำลังเดินไปที่ถ่ายงาน ยอมรับว่าฉันไม่ชอบที่เขาเอาแต่ว่าคนนั้นนี้ไปทั่วแต่เขาก็ดูดีจริงๆทั้งหน้าตาที่มันสามารถเข้ากับทุกลุคของการแต่งตัว ชุดที่เข้ากับเขา แถมยังรวมไปถึงทวงท่าของการเดินที่นิ่งจนฉันยังแอบใจสั่น เขาเป็นคนที่สุดยอดเลยล่ะ...ถ้าไม่ติดว่าปากจัดน่ะนะ
"งานเสร็จแล้วรึไงถึงมายืนตรงนี้?" ฉันสะดุ้งตกใจเสียงที่ดังขึ้นจากข้างหลังก่อนจะหันไปมองพี่ไอที่กำลังมองฉันอยู่ฉันยิ้มให้เธอเป็นเชิงขอโทษ
"พี่ไอจะให้เคสทำอะไรต่อหรอคะ?"
"คนเสริฟน้ำขาด ไปช่วยเขาหน่อย"
"คะ?" ฉันว่าขึ้นเพราะคิดว่าตัวเองได้ยินผิดแต่พี่ไอกลับจ้องมาที่ฉันอย่างอารมณ์เสีย
"ฉันให้เธอไปเสริฟน้ำ"
"ตะแต่ว่างานของเคสคือดูแลชุดนะคะ"
"นี่เธอคิดว่าเธอใหญ่มาจากไหนถึงมาเถียงฉันได้ห๊ะ!!?" ฉันเม้มปากเข้าหากันก่อนจะก้มหน้าลงนิดๆ
"เคสขอโทษค่ะ"
"ฉันเบื่อคำขอโทษของเธอจะตายแล้วเคส นี่ถ้าไม่ติดว่าเส้นเธอใหญ่นะฉันไล่เธอออกแน่ๆ"
ฉันไม่ได้มีเส้นอะไรสักหน่อย....ฉันขัดขึ้นภายในใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรไปเพียงแต่บอกกับเธอเบาๆว่าฉันจะไปเสริฟน้ำตามที่เธอบอก สุดท้ายก็เป็นฉันเองนี่ล่ะที่ไม่กล้าที่จะอธิบายอะไรไปฉันเลือกที่จะไม่โต้ตอบพี่ไอมันคงจะดีกว่าและฉันก็ไม่อยากจะออกจากงานนี้ด้วย
14.36 น.
"น้ำค่ะ"
ฉันเดินเอาน้ำไปให้พี่ที่ทำงานต่างๆขณะที่กองถ่ายพักพวกเขาพยักหน้ายิ้มให้บ้างบอกให้ฉันวางไว้เลยบ้างหากพวกเขายุ่งซึ่งทุกคนที่ทำงานนี้ส่วนมากก็ยุ่งหนักเลยล่ะ ฉันมองไปที่กลุ่มนายแบบที่กำลังมองมาทางฉันอยู่อย่างสงสัยก่อนที่สายตาจะพลั่นสบกับสายตาเฉียบที่กำลังมองมาที่ฉันอยู่ ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันนิดๆ
"ขอน้ำให้พวกเราหน่อยได้ไหมครับ?" ฉันพยักหน้าอย่างรวดเร็วเมื่อหนึ่งในนายแบบว่าขึ้นก่อนที่ฉันจะเดินเอาน้ำไปให้พวกเขาที่กำลังนั่งอยู่
"ขอบคุณครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ^^"
ฉันยิ้มกลับไปก่อนจะยื่นไปให้นายแบบคนที่ขอและเพื่อนเขาอีกคน ก่อนจะยื่นไปให้คนสุดท้ายที่กำลังมองฉันอยู่ เขามองฉันทำไมกันนะ? ฉันยื่นขวดน้ำให้เขาก่อนจะหันหลังเตรียมเดินออกมา
"เธอ.." ฉันสะดุ้งตกใจเสียงทุ้มต่ำของเขานิดๆก่อนจะหันไปมองเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ...ฉันทำอะไรให้เขาไม่พอใจอีกเนี้ย
"คะ คะ?"
"...ถ่ายเสร็จแล้วไปรอเปลี่ยนชุดในฉันด้วย"
เขาว่าขึ้นเสียงนิ่งฉันค่อยๆพยักหน้าลงและก้มหัวให้พวกเขาอีกครั้งก่อนจะรีบเดินหนีออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว
"อะไรของเขา?"
ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆพลางเหลือบสายตาไปมองร่างสูงที่ยังคงไม่ล่ะสายตาไปจากฉันอีกครั้ง...ดูมีท่าทางแปลกๆแฮะ
---ถ่ายเสร็จ---
"เดียวเคสเอาพวกนี้ไปทิ้งข้างล่างก่อน"
ฉันที่กำลังจะเดินไปเปลี่ยนชุดตามที่เวย์สั่งจำต้องหยุดเดินและหันกลับมาหาพี่ไอที่มองฉันอยู่ ฉันเม้มปากอย่างคิดมากว่าควรจะบอกพี่ไอดีไหมว่าเวย์สั่งฉันไว้...แต่หากบอกไปพี่ไอต้องอารมณ์เสียอีกเป็นแน่
"ค่ะ"
ฉันเลยเลือกที่จะไม่บอกและเดินไปหยิบถุงหนักๆที่วางอยู่ที่พื้นมาถือไว้และเดินเอาลงไปทิ้งที่ด้านหลังบริษัท ฉันทิ้งถุงลงที่ถังขยะใหญ่ก่อนจะยกนาฬิกามาดูเวลาอีกครั้ง ฉันว่าเขาคงจะมีคนเปลี่ยนให้แล้วล่ะนะคงจะไม่เป็นไรหรอก ฉันคิดได้ดังนั้นจึงหันกลับมาเตรียมจะเดินเข้าไปทางด้านหลังบริษัทอีกครั้งก่อนจะต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อมีร่างสูงยืนบังทางเข้าอยู่
"นี่จำที่ฉันสั่งไว้ไม่ได้รึไง?" ฉันมองใบหน้าที่ดูจะอารมณ์เสียของเวย์อย่างกลัวๆพร้อมกับก้มหัวลงนิดๆ
"ขะขอโทษค่ะคือฉันต้องเอาขยะมาทิ้ง"
"เธอนี่กะจะทำมันทุกงานเลยรึไงกัน?"
"เปล่านะคะ!" ฉันยกมือโบกไปมาตรงหน้าตัวเองพร้อมกับมองเวย์ไปด้วย "และฉันไม่ได้ลืมที่คุณสั่งไว้ด้วย"
"..."
ฉันค่อยๆลดมือลงทันทีที่สบสายตาเข้ากับสายตาเฉียบของเวย์ ฉันก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาเขาเมื่อเขาเงียบไป...ฉันทำให้เขาโกรธอีกแล้วรึไงนะ?
"เธอ...ชื่ออะไร?" ฉันเงยหน้าขึ้นมองเวย์ที่ถามขึ้นก่อนที่ตัวเองจะพุ่งตัวไปจับมือเขาไว้อย่างรวดเร็ว
"คะคุณจะไล่ฉันออกหรอคะ? อย่าส่งชื่อฉันไปเลยฉันขอโทษจริงๆคือฉะ.."
"ฉันไม่ได้จะไล่หรืออะไรทั้งนั้นล่ะ!"
ฉันที่กำลังสั่นมือเขาไปมาหยุดชะงักทันทีที่ร่างสูงตวาดขึ้น ฉันมองเขาอย่างกลัวๆก่อนจะค่อยๆล่ะมือตัวเองออกจากมือเขาช้าๆแต่เวย์กับดึงมือฉันไปกุมไว้อีกครั้ง ฉันเบิกตากว้างมองเวย์ที่กำลังจ้องมาที่ฉันนิ่งๆ
"ฉันถามว่าเธอชื่ออะไร?" ฉันกัดริมฝีปากตัวเองไว้เพื่อกลั้นน้ำตาแห่งความกลัวไว้
"ชะชื่อเคสค่ะ" ฉันตอบกลับไปเสียงสั่น
"มีแฟนรึยัง?" ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันนิดๆก่อนจะส่ายหน้าไปมาช้าๆ พลางมองเวย์ที่เหยียดยิ้มออกมาที่มุมปากตัวเองบางๆ "ดี...เอาโทรศัพท์เธอมา"
"อะเอาไปทำไม.."
ฉันเงียบพร้อมหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกางเกงตัวเองส่งให้เขาอย่างรวดเร็วเมื่อโดนกดดันด้วยสายตาน่ากลัวของคนตรงหน้า เวย์รับไปก่อนจะกดอะไรนิดหน่อยและฉันก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์เขาดังขึ้นแล้วมันก็ตัดไปพร้อมกับโทรศัพท์ของฉันที่ถูกยัดใส่มือ
"คะคือ...คุณเวย์จะไม่ไล่ฉันออกจริงๆใช่ไหมคะ?" ฉันกลั้นใจถามเขาไปอีกครั้ง ก่อนจะได้ยินเสียงถอนหายใจหนักๆของเขา
"นี่ฉันถามอะไรหน่อย"
"คะ?"
"ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยโดนจีบใช่ไหม?" ฉันสบตากับคนตรงหน้าที่โน้มใบหน้าลงมาอยู่ตำแหน่งเดียวกับฉันก่อนที่ฉันจะส่ายหน้าไปมาเบาๆ "ถึงว่า"
"...."
ฉันสบตากับเวย์อย่างกลัวๆแต่เขากับส่งยิ้มร้ายๆมาให้ฉันแทนพร้อมกับเอื้อมมือมาลูบผมฉันเบาๆ ฉันถอยห่างออกมาจากเขาอย่างรวดเร็วพร้อมกับมองร่างสูงที่หัวเราะกับท่าทางของฉันอย่างไม่เข้าใจ
"ฉันจะบอกให้แล้วกันว่าทำไมฉันมาขอเบอร์เธอ"
ฉันมองหน้าเวย์ที่กำลังมองมาที่ฉันด้วยใบหน้ายิ้มๆในแบบที่ฉันไม่ได้รับจากเขาในตอนแรกที่เจอ
"เตรียมใจไว้สะนะ เพราะฉันกำลังจะจีบเธอ"
ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันและมองคนตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา อะ อะไรของเขากันที่เขามาหาฉันนี่คือเขาจะจีบฉันหรอ บ้า! นายแบบอย่างเขากำลังจะจีบพนักงานแบบฉันเนี้ยนะ...ฉันสบสายตากับสายตาร้อนๆที่เขาส่งมาด้วยใจที่เต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ใช่ฉันไม่เคยใจเต้นแรงขนาดนี้กับใครมาก่อนเพราะไม่เคยมีใครมาจีบฉันเลยตั้งแต่เกิดมา!
.
.
ร่างสูงกว่าร้อยแปดสิบเซนติที่เป็นทั้งแร็ปเปอร์และนายแบบเดินกลับเข้ามาในห้องแต่งตัวของตัวเองพลางเหยียดยิ้มให้กับเพื่อนนายแบบอีกสองคนที่กำลังมองมาที่เขาอยู่
"ยิ้มแบบนี้แปลว่าอะไรว่ะ?" หนึ่งในนั้นถามขึ้นอย่างกวนๆ เขาหัวเราะออกมาเบาๆ
"พวกมึงเตรียมเงินไว้ซื้อรถให้กูเถอะวะ งานนี้โคตรหมู!"
เขาว่าขึ้นเสียงหยั่นๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาดูเบอร์ใหม่ที่ตัวเองเพิ่งโทรเข้าเครื่องมาสดๆร้อนๆ ก่อนจะเหยียดยิ้มออกมากับตัวเองเหมือนกำลังจะได้ทำเรื่องสนุกๆ ใช่สำหรับเขาเรื่องแบบนี้มันสนุกมากเลยล่ะ เขาเหยียดยิ้มออกมาอีกครั้งพร้อมกับพิมพ์ชื่อเบอร์ใหม่ไว้ในเครื่องของตัวเองอย่างรวดเร็ว ชื่อนี้เขาคงจะได้โทรหาบ่อยๆแล้วล่ะ
'เหยื่อ'
- ผู้เขียน
