เด็กในปกครองของคุณแสน

EP3แกล้ง

คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างไม่ชอบใจกับคำพูดคำจาของแสนสิงหา พลันคิดว่าคนเราสามารถพูดจาแย่ ๆ ใส่คนที่เพิ่งเจอกันเป็นครั้งแรกได้ขนาดนี้เลยเหรอ แค่ครั้งแรกคีร่าก็รู้สึกไม่ประทับใจในตัวชายคนนี้แล้ว

หน้าตาของเขาหล่อมากราวกับเทพเจ้าสร้างมาแต่ปากของแสนสิงหานั้นหมาเหลือเกิน

คีร่าเหลือบมองเสี้ยวหน้าคมคายของแสนสิงหาเล็กน้อยอย่างพินิจพิจารณาก่อนเค้นหัวเราะออกมาเบา ๆ

“อย่าเพิ่งตัดสินฝีมือน้องจนกว่าจะได้ชิมสิลูก” กานดาปรามหลานชายอย่างไม่จริงจังมากนัก พลันหันมาฉีกยิ้มบางเบาให้กับหญิงสาวอย่างกลัวว่าคีร่าจะรู้สึกไม่ดี

แสนสิงหาเหลือบมองคนตัวเล็กที่ยืนสงบเสงี่ยมอยู่ข้างหลังผู้เป็นป้าด้วยแววตาหลากหลายความรู้สึก รับรู้เรื่องราวของคีร่าผ่านผู้เป็นป้ามานานโข ผู้เป็นป้ามักโทรไปเล่าเรื่องราวของคีร่าให้กับแสนสิงหาฟังเป็นประจำ จนตัวเขาเกิดความรู้สึกอยากเจอผู้หญิงที่ป้าเอาแต่พูดถึงสักครั้ง อยากรู้เหลือเกินว่าตัวจริงของผู้หญิงคนนี้เป็นยังไง จะดูเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ดั่งที่ป้าของเขาพูดไว้รึเปล่า

ฟังเรื่องราวชีวิตของเธอมานานวันนี้มีโอกาสได้เจอตัวจริงสักที เอิ่ม…หน้าเธอโหลกว่าที่เขาคิดไว้อีกแฮะ หน้านวลเนียนไร้เครื่องสำอางเติมแต่งดูจืดชืดสนิทให้ความรู้สึกเบื่อหน่ายยามที่ได้มอง เธอดูไม่มีเสน่ห์ให้น่าค้นหา ทว่า แววตาใสซื่อของเธอนั้นให้ความรู้สึกสนุกแก่แสนสิงหาอย่างไม่น่าเชื่อ

แสนสิงหากับเพื่อนลุกเดินมายังโต๊ะอาหารตามคำเชื้อเชิญของผู้เป็นป้า โดยมีป้าของเขากับคีร่าเดินตามหลังมาติด ๆ

มื้อกลางวันผ่านไปอย่างเรียบง่าย กระทั่งของหวานที่คีร่าทำไว้ถูกยกมาเสิร์ฟ

“อร่อยมากเลยครับ”

“ฝีมือใช่ได้เลยนะเราเนี่ย อายุแค่นี้แต่ทำขนมยาก ๆ แบบนี้ได้ถือว่าเก่ง” เพื่อนของแสนสิงหา เมื่อได้ชิมขนมของคีร่าก็ตารุกวาวเป็นประกาย ขนมที่คีร่าทำไม่เพียงแต่ใช้ได้แต่มันอร่อยมากจนไม่อยากเชื่อเลยต่างหากว่าคนที่อายุแค่นี้จะสามารถทำได้

คีร่าฉีกยิ้มกว้างแก้มแทบปริ รู้สึกดีใจมากที่มีคนบอกว่าขนมของเธออร่อย

“ดีใจที่ชอบนะคะ”

แต่ดูเหมือนว่ารอยยิ้มของคีร่าจะสร้างปัญหาให้กับใครบางคนเหลือเกิน แสนสิงหาที่เห็นว่าคนตัวเล็กกำลังแย้มยิ้มแก้มปริให้กับเพื่อนเขาทั้งสองคน จู่ ๆ ก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

“พวกมึงจะเวอร์อะไรขนาดนั้น รสชาติขนมก็งั้น ๆ หากินได้ทั่วไป อาจจะอร่อยมากกว่านี้ด้วยซ้ำ” เขาพูดหน้าตาย มองคีร่าด้วยแววตานิ่งงัน “อวยทำไมนักก็ไม่รู้”

คีร่าหน้าเจื่อนลงโดยพลัน หลุบสายตามองมือของตัวเองที่จับประสานกันอยู่บนตักด้วยความรู้สึกหม่นเศร้า ตั้งแต่วินาทีแรกที่เจอกันผู้ชายคนนี้ก็ทำให้เธอรู้สึกแย่ไม่หยุด คีร่าไม่รู้เลยว่าเธอทำอะไรผิด แสนสิงหาถึงได้แสดงออกว่าไม่ชอบเธอมากขนาดนี้

“ตาแสน” เป็นอีกครั้งที่กานดาเอ่ยปรามหลานชายอย่างจริงจัง เมื่อคำพูดและการกระทำของแสนสิงหากำลังทำให้หญิงสาวที่กานดาเอ็นดูรู้สึกแย่ ปกติแสนสิงหาใช่คนแบบนี้เสียเมื่อไหร่ กานดาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมหลานชายของเธอถึงได้ทำนิสัยแบบนี้ใส่คีร่า ทั้งที่คีร่าน่ารักน่าเอ็นดูมากขนาดนี้ “ถ้าแสนยังพูดจาไม่ดีใส่น้องอีก ป้าจะลุกไปตบปากแสนเดี๋ยวนี้” กานดาบอกเสียงจริงจังไม่มีความล้อเล่นอยู่ในแววตา

แสนสิงหาขนลุกซู่เล็กน้อย ทว่า เขาไม่ได้สะทกสะท้านต่อคำขู่ของป้าเลยสักนิด เพราะแสนสิงหารู้อยู่เต็มอกว่าป้าไม่มีทางทำอย่างนั้น ด้วยความที่ป้ากานดากับลุงกำนันไม่มีลูก แสนสิงหาจึงเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของลุงกับป้า หลานชายเพียงคนเดียวอย่างแสนสิงหา เขาเป็นลูกเป็นหลานคนเดียวของครอบครัวแล้วแบบนี้คิดว่าป้าจะกล้าตีเขาหรือไง

“ผมแค่หยอกน้องเล่นเองครับ” เขาตอบหน้าตายทั้งที่ความเป็นจริงตั้งใจกระแนะกระแหนหญิงสาวเต็ม ๆ

“หยอกอะไรกันดูสิ น้องกลัวจนตัวสั่นหมดแล้ว” แสนสิงหาเลื่อนสายตามองทางคีร่าเพียงเสี้ยววิ หยาดน้ำตาที่คลอเบ้าของเธอทำมุมปากหยักของแสนสิงหายกยิ้มพอใจพลันคิดในใจว่า ‘เธอมันอ่อนหัดจริง ๆ’