EP5ตัดสินใจ
871 คำ
ตลอดทั้งคืนคีร่านอนไม่หลับ เธอเอาแต่ครุ่นคิดเรื่องที่ป้าดาบอกกับเธอ แม้ว่ามีเวลาถึงสองวันให้คีร่าได้ตัดสินใจ แต่คีร่าไม่สามารถตัดสินใจปุ๊บปั๊บได้เพราะนี่ถือว่าเป็นอนาคตของเธอ วันข้างหน้าอนาคตของคีร่าจะเป็นไปในทิศทางไหนอยู่ที่ว่าคีร่าจะเลือกทางใดและคีร่าเองก็ต้องการความมั่นใจว่าเส้นทางที่เธอเลือก มันดีต่อชีวิตของเธอ
ถึงแม้คีร่าจะรู้สึกไม่ชอบแสนสิงหาเท่าไหร่นัก แต่ถ้าหากว่าการที่เธอได้ไปทำงานที่โรงแรมของแสนสิงหาสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตของคีร่าไปในทางที่ดีขึ้นได้ คีร่าว่าก็ไม่แย่ถ้าเธอจะตัดสินใจ
คีร่ามีความฝัน เธออยากมีร้านขนมไทยเล็ก ๆ เป็นของตัวเอง อยากให้ผู้คนได้ลองชิมฝีมือการทำขนมที่เธอรัก แต่ถ้าคีร่ายังอยู่ที่นี่ความปรารถนาของคีร่าคงเป็นได้แค่ความฝันตลอดไป แต่ถ้าคีร่าเลือกไปทำงานกับแสนสิงหา ทำงานเก็บเงินสักสองถึงสามปี ความปรารถนาของเธอน่าจะเกิดขึ้นจริง
นั่งคิดนอนคิดอยู่สองวัน ในที่สุดคีร่าก็มีคำตอบให้กับตัวเองและกานดา คีร่าตัดสินใจแล้วว่าเธอจะไปทำงานกับแสนสิงหาในเมืองกรุง เพื่ออนาคต เพื่อความฝันของเธอในวันข้างหน้า คีร่าจะเลือกมองผ่านการกระทำที่ดูไม่ชอบหน้าเธอของแสนสิงหาไป
“ป้าดีใจที่คีร่าเลือกไปทำงานกับพี่แสนนะลูก” วันนี้คีร่ามาบ้านของกานดาเพื่อแจ้งข่าวเรื่องที่เธอตัดสินใจไปทำงานกับแสนสิงหาให้กานดาทราบ กานดาดีใจมากที่หญิงสาวตัดสินใจเช่นนี้
ความปรารถนาของกานดาไม่มีอะไรมากกว่าเห็นเด็กคนนี้มีชีวิตที่ดีก็เท่านั้น
ถัดมาอีกวัน…..
คีร่าเก็บกระเป๋าเดินทางมายังบ้านของป้ากานดาเพื่อรอขึ้นรถไปกรุงเทพฯ พร้อมกับแสนสิงหา ส่วนเพื่อนของชายหนุ่มเดินทางล่วงหน้าไปแล้วหนึ่งวัน จึงเหลือแค่คีร่ากับแสนสิงหาที่ต้องเดินทางไปด้วยกันสองคน
คีร่ากอดลากานดาผู้ใหญ่ที่เธอเคารพรักที่สุดด้วยความรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่พูด ภายในอกวูบโหวงแปลก ๆ คีร่าไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย ความรู้สึกที่เราต้องจากลากันแบบนี้
”ป้าดาดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ“
”คีร่าก็เหมือนกันนะลูก ดูแลตัวเองดี ๆ ไว้ป้าจะชวนลุงกำนันไปเยี่ยมหนูบ่อย ๆ ป้าฝากแสนดูแลน้องด้วยนะลูก อย่าดุน้องนัก เอ็นดูน้องหน่อย“ กานดาหันไปสั่งหลานชายเสียงจริงจัง
แสนสิงหายักไหล่ไม่ยี่หระ ไม่ตอบรับคำสั่งของกานดาพลันเบนสายตาเหลือบมองเสี้ยวหน้าเล็กของคีร่าอย่างพินิจพิจารณา มุมปากหยักเผยรอยยิ้มร้ายกาจออกมา
ให้เขาเอ็นดูเธอนี่น่ะนะ เหอะ ให้เธอดูเอ็นเขายังง่ายซะกว่าอีก
“ร่ำลากันเสร็จยังครับ ร่ำลากันนานขนาดนี้ไม่ต้องกลับกันพอดีแล้วมั้งครับ” แสนสิงหากระแหนกระแนนด้วยความหมั่นไส้ เมื่อคีร่ากับกานดากอดร่ำลากันไม่เสร็จสักที
“เรานี่นะ“ กานดาถลึงตาใส่หลานชายไม่จริงจังมากนัก หันไปกอดหอมคีร่าอีกครั้ง ยืนมองคีร่ากับแสนสิงหาขึ้นรถไปด้วยความใจหายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ภายในรถคันหรูเต็มไปด้วยความเงียบงัน เต็มไปความรู้สึกอึดอัดของคีร่าที่มีต่อแสนสิงหา คีร่านั่งตัวเกร็งไม่กล้าหายใจออกมาแรง ๆ ด้วยซ้ำ กลัวว่าลมหายใจของเธอที่ดังออกไปจะทำให้แสนสิงหารำคาญ
”ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้น ฉันไม่ฆ่าเธอหรอก“ แสนสิงหาพูดกลั้วหัวเราะออกมา นึกตลกท่าทางที่ทำราวกับว่าเขาจะฆ่าของเธอแทบบ้าจึงพูดบอกเธอออกไป
”หนูไม่ได้คิดแบบนั้นสักนิด“ เธอตอบเสียงอ้อมแอ้ม
”สีหน้าเธอมันฟ้อง” คีร่ารีบหลบสายตาทันทีที่แสนสิงหาหันมามองหน้ากัน หญิงสาวลุกลี้ลุกลนทำตัวไม่พูด หัวใจเจ้ากรรมเต้นระส่ำแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “ขอโทษแล้วกันที่การเจอกันครั้งแรกของเราทำให้เธอไม่ประทับใจ ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ ดิบ ๆ ห่าม ๆ แต่ฉันเป็นคนใจดีนะ”
“หนูไม่ถือสาหรอกค่ะ” เธอจะถือสาคนบ้าที่กำลังเลื่อนขั้นมาเป็นเจ้านายได้ยังไง
“เธออายุเท่าไหร่”
“ยี่สิบเอ็ดค่ะ”
อายุยี่สิบเอ็ด ก็ไม่เด็กแล้วนะ
“คุณแสนล่ะคะ อายุเท่าไหร่” เห็นแสนสิงหาไม่ได้มีท่าทีชิงชังเธอเหมือนวันแรกที่ได้เจอกัน คีร่าจึงกล้าคุยกับแสนสิงหามากขึ้น เธอมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาของแสนสิงหาอย่างพินิจพิจารณา
หน้าเด็กขนาดนี้เขาอายุเท่าไหร่กันนะ
“ยี่สิบแปด”
“อ๋อ” คีร่าพยักพเยิดหน้าเข้าใจ ก่อนที่คีร่าจะชะงักนิ่งงันไปไม่เป็นกับประโยคต่อมาของแสนสิงหา
“โตพอแล้วยังอะ”
“คะ”
“โตพอเป็นผัวเธอได้แล้วหรือยัง”
- ผู้เขียน
