คีร่าทำปากขมุบขมิบไม่ออกเสียง แอบเบะปากเล็กน้อยให้กับคำพูดของแสนสิงหา
คำก็ว่าเธอจืดชืด สองคำว่าก็ว่าเธอไม่ใช่สเปก แสนสิงหาก็ไม่ใช่สเปกของเธอเหมือนกันนั่นแหละ สเปกของคีร่าต้องเป็นผู้ชายจิตใจดี พูดจาไพเราะ อยู่ด้วยแล้วทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น ต้องรักเธอมาก ๆ ซึ่งคนคนนั้นไม่ใช่ผู้ชายหยาบกระด้างอย่างแสนสิงหาแน่
คีร่ายืนมองแสนสิงหาจัดอาหารใส่จานพลันกลืนน้ำลายลงคอระคนหิวโซ คีร่าไม่ได้กินข้าวตั้งแต่ตอนเที่ยง อีกทั้งหน้าตาอาหารที่แสนสิงหาซื้อมาก็เรียกน้ำย่อยได้อย่างง่ายดาย
“คุณแสนซื้อมาให้หนูเหรอคะ” คีร่าถามเสียงใส แววตาทอประกายความหวัง
“ซื้อมาให้หมา” แสนสิงหาตอบกระแทกแทรกหน้า หากแต่คีร่าหาได้สนใจไม่ ถ้าได้กินของอร่อยตรงหน้า คีร่ายอมเป็นหมาให้แสนสิงหาหนึ่งวัน “ยืนอยู่ได้ไม่คิดจะช่วยกันเลยหรือไง จะให้ฉันทำคนเดียวเลยใช่ไหม”
“คุณแสนทำใกล้เสร็จแล้ว ก็ทำต่อไปสิคะ เดี๋ยวหนูตักข้าวรอ” ตอบลอยหน้าลอยต
