“งั้นสู่ขอเสร็จแล้วปู่ก็รีบกลับไปหาฤกษ์สิครับ ขอเป็นเดือนหน้าเลยนะ ผมรีบ”
“จะรีบร้อนอะไรนักหนา ปู่ยังไม่ได้เที่ยวที่นี่เลยนะ มาถึงก็จะไล่กลับ อะไรของมันเจ้าหลานคนนี้”
“ก็เหลนของปู่น่ะเค้าโตขึ้นทุกวันนะครับ อีกเดือนเดียวท้องของพู่คงโตมากแล้ว ผมไม่อยากให้ใครมานินทาเจ้าสาวของผม”
“อ้อ นั่นสินะ ปู่ก็ลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปเลย งั้นเดี๋ยวปู่บินกลับบ่ายนี้เลยก็ได้จะได้ไปหาพระคุณท่านที่วัดให้ท่านช่วยดูฤกษ์ให้”
“ความจริงไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้นะคะคุณปู่น่าจะได้ค้างที่นี่สักคืน จะได้พักให้หายเหนื่อยก่อน” ภูษิตาบอกอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไรๆ ครั้งนี้ปู่เกือบทำให้มันเสียหนูไป ยังไงปู่ก็ต้องรับผิดชอบ รีบไปดูฤกษ์ไว้ก่อนก็ดีเหมือนกัน เผื่อได้ฤกษ์ใกล้ๆ จะได้เตรียมงานทัน แล้วนี่จะแต่งกันที่ไหนล่ะ ที่กรุงเทพฯ ใช่มั้ยเจษฎ์”
“ผมอยากแต่งสองที่เลยครับ”
“จะดีเหรอพ่อคุณ สิ้นเปลืองเปล่าๆ” บิดาของภูษิตาพูดขึ้น
“ไม่
