ใบหน้าของเขาคมคาย ตอหนวดเคราที่มีรอยเพิ่งโกนเขียวครึ้มทำให้เขาดูดุดันไม่น้อย คางของเขามีรอยผ่า จมูกโด่งเป็นสัน เขาเป็นคนมีริมฝีปากกว้างหยักหนา ดวงตาเข้มรับกับคิ้วหนาพาดเฉียง
“มองพอหรือยัง หรือจะกินฉันตรงนี้” ดอกแก้วสะดุ้งหลบวูบ เธอไม่รู้ตัวว่าเผลอมองเขาไปนาน แบบจ้องเขาตาเป็นมันเสียแบบนั้น
เขาไม่ได้สนใจจะมองเธอเลย สันต์ดูหงุดหงิดไม่สบอารมณ์อยู่ตลอดเวลา
ดอกแก้วรู้สึกว่าตัวเธอลีบเล็กลงในทันที เขาทำให้เธอรู้สึกว่าการมาของเขาในครั้งนี้เสียเวลาหนักหนา
“อายุเท่าไหร่แล้ว” คนถามไม่ได้มองหน้า น้ำเสียงกระด้างเหมือนเขาพูดลอยๆ คนเดียว ดอกแก้วสะดุ้งใบหน้าเหลอหลา
“หูตึงว่างั้น”
เขายังพูดต่อ…
“คะ?” เธอไม่แน่ใจว่าเขาถามเธอหรือเปล่า เลยมองเขาแบบงุนงง
“เพิ่งรู้ว่าได้เมียหูหนวก แถมยังเป็นใบ้อีก”
เขาพูดแดกดัน...
“สิบแปดค่ะ”
เธอรีบตอบ ค้อนเขาเสียหนึ่งที
“มีนมหรือยัง ริอยากจะมีผัว” ดอกแก้วใบหน้าเหล
