พิธีส่งตัวเข้าห้องหอเป็นพิธีเรียบง่าย บิดามารดาของเขากับเธออวยพรตามธรรมเนียม
ดอกแก้วมองบิดามารดาที่แก่มากแล้วด้วยความรู้สึกเคารพรักสุดหัวใจ วันนี้พวกท่านแต่งตัวดีกว่าทุกวัน แต่สง่าราศีและเล็บมือเล็บเท้าแตกต่างจากบิดามารดาของสามีอย่างสิ้นเชิง พวกท่านขุดดิน ถางหญ้า ทำไร่ทำสวน ผิวหนังหยาบกร้านในขณะที่บิดามารดาของสามีผิวพรรณสดใสแลดูสุขภาพดี
เธออยากตอบแทนบุญคุณให้บิดามารดามีความสุข และมีชีวิตที่สบายขึ้น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอก็ยอม บั้นปลายชีวิตเธออยากให้พวกท่านมีความสุขที่สุด เพราะลำบากมาทั้งชีวิต
ดอกแก้วน้ำตาซึมเมื่อบิดามารดาอวยพรให้เธอมีความสุข เธอโผเข้ากอดท่าน ร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างตื้นตันใจ
ญาติผู้ใหญ่ออกไปแล้ว ดอกแก้วยังนั่งซึมอยู่ที่เดิม จนกระทั่งเหลือบไปเห็นสามีกำลังแกะกระดุมเสื้อ เขาจะแก้ผ้าอีกแล้วหรือไง เธอผวาเหมือนหนีตาย รีบลุกขึ้น
“อุ๊ย! ว้าย!” ร้องเสียงหลงเพราสะดุดขาตัวเอง แล
