“ฉันรู้ว่าเธออยู่ตรงไหน” เขารู้แต่ไปยืนอยู่อีกด้านที่ห่างจากเธอ ดอกแก้วรู้สึกไม่ปลอดภัย เธอคลานหนีออกจากที่ซ่อนตัว คิดว่าจะหลบขึ้นไปบนห้องนอนเหมือนเดิม เขาคงไม่คาดคิดและคงหาเธอไปทั่วบ้าน เวลานั้นเธอคงนอนหลับสบายไปแล้ว
“ว้าย! คุณสันต์ มาได้ยังไงคะ” เธอกรีดร้องเมื่อโดนดึงเอวบางเอาไว้ขณะคลานหนี
“ฉันบอกแล้วไง ฉันรู้ว่าเธออยู่ตรงไหน”
“ไม่เอาค่ะ ดอกแก้วจะไปนอนแล้ว”
“คนแพ้ต้องโดนทำโทษรู้ไหม จะเอาหรือไม่เอา ฉันตัดสินเอง”
“ดอกแก้วไม่ได้อยากเล่นด้วยเสียหน่อย” เธอว่าเขาเสียงงอนๆ
“แต่เธอก็หนีมาซ่อน” เขารวบเอวเธอเอาไว้อุ้มร่างเปลือยไปนั่งบนเก้าอี้มุมห้อง
ดอกแก้วถูกกดให้นั่งบนเก้าอี้ เขาใช้เชือกมัดมือของเธอไพล่หลังเอาไว้ ร่างเปลือยของเธอถูกมัดติดกับเก้าอี้ในสภาพที่เสียเปรียบสุดๆ
“คนแพ้คือเธอ” เขาบอกซ้ำ กลัวเธอจะไม่รู้หรือไงกันนะ ดอกแก้วแอบทำหน้างอ
เธอถูกจับขาให้ชันขึ้น เปิดเผยสัดส่วนความเป็นสา
