“ใบใหญ่ขนาดนั้นจะเอาไปทำไม ใบเล็กนั่นแล้วกัน”
“ไม่เอาทรายจะ”
ปัง!
“เร็วสิ อยากตายหรือไง”
“ก็ได้” ทรายหวานคว้ากระเป๋าใบเล็กวิ่งตามการลากจูงของเขาไป
“โจรบ้าที่ไหนมาไล่ยิงเราคะ”
“ไม่รู้สิ”
“ศัตรูเยอะหรือไงถึงไม่รู้”
เธอเหวใส่ บ้าบออะไรนี่ต้องมาโดนไล่ยิง แถมยังต้องหนีเข้าป่าอะไรแบบนี้
“รีบวิ่งเร็วๆ เลย เดี๋ยวโดนยิงปาก”
คำพูดของเขาทำให้เธอเงียบเสียงแทนที่จะด่าเขากลับ
“โอ๊ย!” เธอร้องเสียงหลงเพราะหกล้ม
“เป็นยังไงบ้าง”
เขาเอ่ยถาม เสียงปืนเงียบไปแล้ว คนที่หกล้มมองไปรอบกายเห็นแต่ป่า เธอชักเริ่มกลัว
“เจ็บค่ะ”
เธอวิ่งเร็วมากล้มจนเจ็บเข่า มีแผลถลอกนิดหน่อย
“ขี่หลังพี่”
“คะ?” เธอไม่แน่ใจเมื่อเขาหันหลังมาให้ นั่งยองๆ ขณะเอากระเป๋าของเธอไปถือเอาไว้
“เร็วสิ เดี๋ยวพวกมันก็ตามมาหรอก”
“แล้วเราอยู่ที่ไหนกันคะนี่”
เธอปีนขึ้นหลังเขา รู้สึกหวาดกลัว ในเวลานี้สิ่งที่ยึดเหนี่ยวเธอได้คือเขาเพี
