ไพรวัลย์นำปลาดุกที่หาได้มาเสียบไม้และย่างไฟใกล้ๆ กับหม้อหุงข้าวที่กำลังเดือดปุดๆ อยู่บนไฟ เธอเห็นเขาไปควานหาเกลือมาจากกระท่อม มันอยู่ในโอ่งบรรจุเอาไว้พร้อมกับอาหารแห้งอีกหลายอย่าง เจ้าของคงมาพักอยู่บ่อยๆ เลยมีของกินเอาไว้แบบนี้
“หิวหรือยัง”
เขาเอ่ยถามคนที่นั่งมองตาปริบๆ เวลาเธอไม่ออกฤทธิ์ออกเดชแบบนี้แล้วน่ารักดี
“หิวนิดหน่อยค่ะ”
บอกไปตามตรง จะโกหกก็อดน่ะสิ เรื่องเสียฟอร์มลืมมันไปได้เลยในเวลานี้
“เดี๋ยวก็สุกแล้วล่ะ”
“เจ้าของกระท่อมเขาจะมาเมื่อไหร่คะ เกิดจู่ๆ เขาโผล่มาหาว่าเขาเป็นโจรมาขโมยของเขาจะทำยังไงคะ”
“เขามาแล้วไม่ดีหรือไง จะได้หาทางออกไปจากป่า”
“จริงด้วย” เธอเผลอยิ้มให้เขา ไม่อยากติดอยู่ในป่านานๆ
รอยยิ้มของเธอทำให้เขามองนิ่ง และยิ้มตอบ ทรายหวานเสมองไปทางอื่น ด่าตัวเองว่าไปเผลอยิ้มให้เขาทำไม บ้าจริงเชียว!
“ใกล้สุกแล้วล่ะ กลิ่นหอมเชียว”
เธอเห็นเขาดึงไฟออกแล้ววางหม้อที่สำห
