โครม!!
“ว้าย! คุณมาทำนิสัยต่ำๆ แบบนี้กับนัทได้ยังไงคะเวกัส” เสียงไม่พอใจกระแทกเสียงถามชายหนุ่มที่เข้ามาบริษัทเธอแล้วมาทำร้ายข้าวของและผลักเธอล้มลงไปบนพื้นอย่างแรง
“ให้มันสาแก่ใจไง” เวกัสแสยะยิ้มเดินพังข้าวของทุกอย่างในห้องทำงานของนัทนิสาที่นั่งทำอะไรไม่ได้ ลูกน้องข้างนอกก็โดนคนของเขาเล่นงานจนน่วม
“ฉันจะแจ้งความ”
“แจ้งสิ” เวกัสแสยะยิ้มและเดินเข้ามานั่งบนโซฟาพร้อมกับนั่งไขว่ห้างมองมาที่หญิงสาวเหมือนเป็นสิ่งปนเปื้อนชนิดหนึ่งอย่างรังเกียจ
“คุณต้องการอะไร”
“เธอก็รู้นิว่าทำอะไรลงไป หรือจะมาเล่นบทคนโง่ไม่รู้เรื่องอะไรอีกเหรอไง”
“ฉันจะไปฟ้องคุณพ่อ ถ้าท่านรู้เรื่องท่าเรือของคุณได้ปิดแน่” นัทนิสาพูดอย่างเป็นต่อและหยิบโทรศัพท์เพื่อต่อสายหาบิดาของตน
“ถ้าพ่อเธอว่างรับสายอะนะ” ชายหนุ่มหัวเราะ หึ หึ ในลำคอ และเหล่ตามอง
นัทนิสามือไม้สั่นเมื่อโทรหาแล้วไม่ติด โทรอยู่นานก็ไม่สัญญาณตอบรับจึงนั่งลงอย่
