ปัง!
เวกัสเปิดประตูเข้ามาและปิดลงอย่างแรงตามอารมณ์โกรธที่มันพลุ่งพล่าน เขาโกรธมากที่ชิเอลกล้ารับพนักงานชุ่ยๆ แบบขอไปทีแบบนี้มาได้ยังไง
“ไอ้ชิเอล! มึงทำเชี่ยอะไรไว้” เวกัสแผดเสียงลั่นไปด้วยความโกรธทันทีที่เขากลับเข้ามาทำงานวันนี้ก็ต้องหัวเสียกับเรื่องที่ชิเอลก่อเอาไว้ตอนที่เขาไม่อยู่
“อะไร กูทำอะไร” ชิเอลกอดอกถามพลางนั่งเหยียดขาวางพาดไว้กับโต๊ะกระจกในห้องทำงานอย่างลอยหน้าลอยตา
“มึงเอาตาส่วนไหนเลือกเลขามาให้กูว่ะ”
“ก็ตาเท่ๆ ของกูเนี่ยแหละ” เขาตอบอย่างกวนและผิวปากอย่างอารมณ์ดี
“กุจะไล่ออกและรับคนใหม่เข้ามาแทน” เวกัสเถียงและยังคงไม่ยอมรับง่าย ๆ กับการเลือกพนักงานของชิเอล ตาถั่วหรือยังไงที่กล้ารับเข้ามาเรียนก็ไม่ตรงตามสาขาที่ทำแล้วมันจะไปรอดยังไง
“ทำไม คนที่กูเลือกมันไม่ดียังไง จบก็จบมาจากมหาลัยดัง ๆ เรียนก็ได้เกรดดี ประสบการณ์ทำงานก็มีจากตอนฝึกงาน”
“ก็ดีแค่ตอนฝึกงานแล้วมึงไม่แหกตาบ้
