บทที่ 10 ไม่เหลือเยื่อใย

1707 คำ

ภายในห้องที่เงียบสงัดและมืดเวกัสนั่งนิ่งไม่หือไม่อือมีแต่รังสีแผ่ซ่านออกมาอย่างน่ากลัว มือของเขากำแน่นเขาหาตัวเอง และเดินไปที่สถานที่ห้องนั่งเล่นที่เขานั้นได้ซื้อดอกกุหลาบมาวางไว้ทั่วห้องเพราะต้องการจะสร้างเซอร์ไพรส์ให้กับแฟนสาว แต่....เขากลับโดนเซอร์ไพรส์เสียเอง “หึ...มึงนี่มันโง่จริงๆ เลยนะเวกัส” เขากำมือแน่นและสั่นไปด้วยความโกรธ ร่างสูงยืนดูช่อดอกกุหลาบอยู่อย่างนั้นเนิ่นนานและเขาไม่คิดจะทำลายมันทิ้งด้วยซ้ำ หวังว่าให้คนนั้นมาเห็นเป็นครั้งสุดท้ายและเธอจะออกไปจากชีวิตของเขาตลอดกาล ไม่นานเสียงประตูหน้าห้องคอนโดหรูเปิดเข้ามาพร้อมกับร่างแบบบางที่คุ้นตา ใบหน้าของเธอดูสวยอ่อนหวานน่าทะนุถนอม แต่จริงๆ แล้วภายใต้ใบหน้าสวยๆ นั้นซ่อนกรงเล็บไว้มากมายเพราะเธอเป็นผู้หญิงที่ชั่วช้าที่สุดที่เขาเคยพานพบมาในชีวิต ผู้หญิงที่น่าเกลียดและเห็นแต่ได้ “ทำไมไม่เปิดไฟล่ะ” เสียงแอบสั่นเล็กน้อยเอ่ยถาม เธอพยายามท

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม