บทที่ 2 ผู้หญิงที่อยู่บนจุดสูงสุด
913 คำ
1 ปีต่อมา
YANG Group สาขาใหญ่
“ฮัดชิ่ว!!”
เสียงจามดังลั่นห้องกว้างทำเอาคนที่ยืนอยู่ในห้องมองคนที่นั่งทำงานด้วยความเป็นห่วง
“ไม่สบายหรือเปล่าครับ”
น้ำเสียงแสดงความเป็นห่วงดังขึ้น
ทำให้คนที่จามเมื่อครู่เงยหน้ามองอีกฝ่าย
เอก เลขานุการสุดฮอตดีกรีนักเรียนนอกที่มากประสบการณ์
หลายบริษัทต่างอยากได้เขาไปทำงานด้วย แต่เขากลับเลือกทำงานกับเครือข่ายของหยางกรุ๊ป
“เพิ่งรู้นะคะว่าพี่สนใจเรื่องสุขภาพของพรีมด้วย
นึกว่าจะสนใจแค่เรื่องงาน”
คนที่ทรงอำนาจที่สุดในเครือข่ายบริษัทวางปากกาลงแล้วเอนหลังไปบนเก้าอี้ทำงานนุ่มพลางมองคนตรงหน้าด้วยแววตาบางอย่าง
“ผมสนใจทุกอย่างที่เกี่ยวกับท่านประธานครับ”
“เมื่อไหร่พี่เอกจะเลิกพูดห่างเหินแบบนี้กับพรีมสักที
8 ปี จะ 8 ปีแล้วนะคะ พี่จะใจร้ายกับพรีมมากเกินไปหรือเปล่า
บททดสอบความรักที่มีให้พี่ยังไม่พออีกเหรอ” พรีมพูดอย่างตัดพ้อ
ตอนนี้เธอแทบจะวางคำว่าเจ้านายลงและใช้ความรู้สึกส่วนตัวคุยกับอีกฝ่าย
ถึงแม้ว่าจะรู้ดีสถานการณ์แบบนี้มันไม่เหมาะ
“คุณพรีมอย่าพูดแบบนั้นสิครับ
ถ้าใครมาได้ยินจะดูไม่ดีเอา”
“ฮ่า ๆ
กลัวใครมาได้ยินหรือกลัวลูกพี่ลูกน้องพรีมจะมาได้ยินกันแน่”
“ไม่ครับ วันนี้รินบินไปสิงคโปร์
คงไม่มาได้ยิน”
ปัง !!
เสียงทุบโต๊ะดังขึ้นอย่างดัง ชื่อผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว
คนที่ทำให้เธอเสียเขาไปตลอดชีวิต
“ออกไป”
“ครับ”
“รอเดี๋ยว !!”
ยังไม่ทันที่เลขานุการหนุ่มกำลังจะก้าวออกไปก็ถูกเจ้านายสาวเรียกไว้ก่อน
“ท่านประธานมีอะไรจะสั่งครับ”
“ไล่หัวหน้าฝ่ายการตลาดออกซะ” พรีมบอกก่อนจะหยิบปากกาเซ็นเอกสารตรงหน้ามาอ่านต่อ
“ผมขอทราบเหตุผลครับ”
“หึ... พี่รู้ดีว่าเหตุผลมันคืออะไร”
“ผมว่าท่านประธานควรยกเลิกกฎแบบนี้นะครับ
มันทำให้ท่านดูแย่ และมันก็ทำให้บริษัทเสียบุคลากรเก่ง ๆ ไปหลายคน” เอกพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
อีกอย่าง เขาไม่อยากให้เธอถูกพนักงานนินทาด้วย
“ไม่ค่ะ กฎนี้มันอาจจะไม่ได้เป็นเพราะพรีมมาตั้งแต่แรกก็ได้
ที่พรีมตั้งกฎนี้ขึ้นมาก็เพราะพี่เคยบอกพรีมเองว่าไม่อยากมีความรักในบริษัทไง
จำไม่ได้เหรอ และพรีมก็เห็นพี่เป็นแบบอย่างมาตลอด พอไม่มีความรัก ทำงานก็เก่ง
เลยอยากให้พนักงานทุกคนเอาพี่เป็นแบบอย่าง”
“ที่ทำแบบนี้เพราะโกรธผมเหรอครับ”
“ใช่... พรีมโกรธ โกรธพี่ทิ้งพรีมไป ทิ้งพรีมไปหมั้นกับผู้หญิงคนอื่น
แล้วตลอดเวลาที่ผ่านมาของพวกเรามันคืออะไร” พรีมพูดเสียงสั่นเครือ
“ผมขอโทษที่ทำให้รู้สึกไม่ดี
แต่ผมเป็นแค่ลูกน้อง ไม่อาจเอื้อมจะคิดเกินเลยกับท่านประธานจริง ๆ”
“ได้ !! ออกไป” พรีมกวาดเอกสารทุกอย่างบนโต๊ะให้ตกลงพื้นอย่างแรงจนกระดาษปลิวกระจายเต็มพื้น
แม้เธอจะพยายามอ้อนวอนแค่ไหน อีกฝ่ายก็ไม่เคยตอบรับมันเลยสักครั้ง
“อีกสักพักผมจะให้คนมาจัดการเก็บเอกสารให้ครับ”
เอกโค้งตัวให้คนที่กำลังโกรธเขาแล้วเดินออกไป พอประตูปิดลง
แววตาของชายหนุ่มก็แปรเปลี่ยนเป็นเจ็บปวด
'พี่ก็อยากให้เราเป็นเหมือนเดิม
แต่พี่ไม่อยากฉุดพรีมให้ลงต่ำ... พี่ขอโทษ'
“ถ้ารู้แบบนี้ พรีมจะไม่นั่งตำแหน่งนี้เลย
ถ้ามันทำให้พรีมต้องสูญเสียพี่ไป”
พรีมนึกถึงความสุขตอนที่เคยใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันกับเอกสมัยเรียนที่อเมริกา
มันช่างมีความสุขมาก เอกอายุมากกว่าเธอ 1 ปีเลยจบการศึกษาออกมาก่อน
เธอฝากเอกเข้าทำงานที่บริษัทกับพ่อ วันหนึ่งเธอก็ได้รับข่าวดีของเอก
แต่สำหรับเธอในวันนี้มันกลับเป็นข่าวร้าย ในวันที่เธอรับเกียรติบัตรจบการศึกษา
ก็คือวันที่เขาเข้าพิธีหมั้นกับลูกพี่ลูกน้องของเธอนั่นเอง
พอเธอเข้ารับตำแหน่งถึงได้รู้ว่าที่เอกยอมตัดสินใจคบหากับรินเพราะคิดว่าตัวเองไม่เหมาะกับเธอ
ตอนที่รู้เหตุผลนั้นครึ่งปีแรก เธอพยายามที่จะทุกอย่างให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมแต่ก็ยิ่งแย่ลง
เขาปฏิเสธเธอและบอกว่าถ้าวันหนึ่งถึงวันที่เขาต้องถอนหมั้นกับรินก็จะไม่มีทางกลับมาคบกันกับเธอเหมือนเดิม
ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากมีความรักในบริษัท
นั่นเลยทำให้เธอโกรธและตั้งกฎงี่เง่าแบบนี้ขึ้นมา เธอรู้ว่ามันไม่แฟร์กับใครหลายคน
แต่ถึงแบบนั้น เธอก็ไม่อยากแก้ไขเพราะทิฐิที่อยากเอาชนะเขา
เพราะเพียงแค่เขายอมรับและกลับไปเป็นเหมือนเดิม
เธอก็พร้อมที่จะแก้ไขกฎข้อนี้มาตลอด แต่เขาก็เลือกที่จะปฏิเสธเธอทุกครั้งไป
จนทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่าหรือตลอดมาเธอคงรักเขาอยู่ข้างเดียว
- ผู้เขียน
