บทที่ 9 น้ำใจ
1052 คำ
“หัวหน้าคะ เมื่อคืนขอโทษที่ทิ้งคุณไว้คนเดียว... แต่ว่าทุกอย่างเรียบร้อยใช่ไหมคะ” พิมาถามธีมขึ้นเมื่อพวกเขาคุยงานกันจบ
“เฮ้อ~~ ผมโกรธทุกคนมากเลยนะครับที่ให้ผมเผชิญหน้ากับเหตุการณ์แบบนั้นคนเดียว”
ธีมยกมือกอดอกมองทุกคนตรงหน้าเขม็ง
“พิมาขอโทษค่ะคุณธีม อย่าโกรธพวกเราเลยนะคะ
อย่าทำเรื่องประเมินพวกเราไม่ผ่านเดือนนี้ได้ไหม”
“ฮ่า ๆ ผมล้อเล่นครับ ไม่ได้โกรธหรอก
และทุกอย่างก็เรียบร้อยดี อีกอย่างเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน
ผมไม่มีสิทธิ์เอามันมาตัดสินการประเมินรายเดือนพวกคุณหรอกครับ”
“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริง ๆ
พอดีหัวหน้าคนเก่าเวลาที่พวกเราทำอะไรให้ไม่พอใจก็มักจะลงประเมินพวกเราไปในทางที่
แย่ ๆ จนบางครั้งแผนกอื่นได้โบนัสกันหมด มีแค่พวกเราที่ไม่ได้”
“พวกคุณสบายใจได้ ผมมองที่เนื้องานของพวกคุณครับ
ไม่มีอะไรแล้ว คุณไปทำงานของตัวเองได้เลยนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
หลังจากที่รองหัวหน้าฝ่ายเดินออกไป ธีมก็หันมาทำงานของตัวเองต่อก่อนที่จะวางปากกาลง
ตามที่เขาคิด หัวหน้าฝ่ายคนเก่าทำงานดีก็จริง แต่ก็ชอบกดขี่ลูกน้อง
บวกกับลวนลามพนักงานเลยถูกไล่ออก
แต่ประธานใช้กฎห้ามมีความรักไล่ออกเพราะไม่อยากตัดอนาคตของหัวหน้าฝ่ายคนนั้นและยอมถูกคนอื่นมองไม่ดีว่าเป็นคนไร้เหตุผล
หญิงสาวที่เป็นประธานก็ดูลำบากในแบบของเธอเหมือนกันแฮะ
แล้วที่เธอร้องไห้เมื่อคืนหลังจากเมาก็พิสูจน์ได้แล้วว่าตัวเธออัดอั้นแค่ไหน
ก๊อก ๆ
“เชิญครับ”
“หัวหน้าไปกินข้าวกับพวกผมไหมครับ” วิทย์
พนักงานในแผนกเดินมาถาม
“พวกคุณไปกินให้อร่อยเลยครับ พอดีเมื่อเช้าได้ทำอาหาร
ผมเลยทำข้าวกลางวันเผื่อมาด้วย กะว่าจะกินข้าวกล่องตัวเองน่ะครับ”
“ว้าววว หัวหน้าทำอาหารเป็นด้วย ทั้งหล่อ ทำงานเก่ง
ทำอาหารเป็น นินาอยากเป็นแฟนหัวหน้าจังเลย” นินา
พนักงานสาวสวยประจำแผนกพูดอย่างปลื้ม ๆ
“นินาอยากถูกไล่ออกหรือไง” วิทย์รีบปิดปากเพื่อนไว้
“อย่าเอาไปพูดนอกแผนกก็พอครับ”
ธีมรีบเตือนเพราะกลัวว่าตัวเองจะไปเจอดีเข้า
“ค่ะ”
หลังจากพนักงานเริ่มทยอยไปกินข้าว ธีมก็หยิบข้าวกล่องของตัวเองออกมา
แต่ยังไม่ทันที่จะได้ตักข้าวเข้าปาก เสียงโทรศัพท์ประจำตำแหน่งที่วางอยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้น
เขาเลยวางช้อนในมือแล้วยกสายขึ้นรับทันที
“สวัสดีครับ หัวหน้าฝ่ายการตลาดครับ”
(ครับ คุณธีม ผมเอก เลขาฯ ท่านประธานนะครับ)
“ครับ คุณเอก”
(ผมต้องรบกวนเวลาพักของคุณสักครู่นะครับ
พอดีท่านประธานเรียกพบคุณด่วน)
“ได้เลยครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”
(ท่านประธานฝากบอกว่าตอนพักกลางวันคนใช้ลิฟต์เยอะ
คุณสามารถใช้ลิฟต์ของผู้บริหารได้เป็นกรณีพิเศษนะครับ)
“ครับ”
President Room
ก๊อก ๆ
เอกเคาะประตูเป็นการขออนุญาตเพราะคนที่ประธานเรียกมาถึงแล้ว
ก่อนจะเปิดประตูให้คนที่เจ้าของห้องเรียกพบเข้าไปด้านใน
“ท่านประธานเรียกพบผมมีอะไรครับ”
ธีมเดินมาหยุดตรงหน้าหญิงสาวที่เพิ่งแยกกันเมื่อเช้า
ตอนนี้เธอตั้งใจดูเอกสารบนโต๊ะมาก
“พรีม”
“ครับ” ธีมทำหน้างงที่จู่ ๆ หญิงสาวก็เรียกชื่อตัวเอง
“ฉันบอกแล้วว่าให้คุณธีมเรียกฉันว่าพรีมค่ะ”
พรีมวางเอกสารลงบนโต๊ะแล้วเงยหน้ามองคนที่ตัวเองเรียกมา
“ครับ คุณพรีม”
“เมื่อวานคุณธีมเป็นคนจ่ายค่าอาหารที่เลี้ยงพนักงานเมื่อคืนใช่ไหมคะ”
“ครับ” ธีมทำหน้างง แต่จากที่เขาสังเกต
เวลาอยู่บริษัทเธอจะพูดมีหางเสียงตามหลังและเรียกเขาว่าคุณ
ต้องรักษาภาพลักษณ์ประธานสินะ
“ที่ไปดื่มกันไง ฉันเช็คยอดใช้บัตรมันไม่มีเงินออก”
“อ๋อครับ
ที่จริงผมตั้งใจจะเลี้ยงพนักงานในแผนกอยู่แล้ว เพราะงั้นไม่เป็นอะไรครับ” ธีมยิ้ม
“เอาเลขบัญชีคุณมา” พรีมหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้าง ๆ
ขึ้นมากดเข้าแอปพลิเคชันธนาคารเตรียมจะโอนเงินให้ธีม
“ไม่เป็นอะไรจริง ๆ ครับ” ธีมรีบโบกมือปฏิเสธ
“คุณกำลังจะทำให้ฉันโมโห”
ประธานสาวลุกเดินจากเก้าอี้มาหยุดยืนตรงหน้าชายหนุ่ม
ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนที่สูงกว่าตัวเอง
แต่การที่เธอทำแบบนั้นมันทำให้คนที่สบตาด้วยถึงกับใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“คุณจะกดเลขบัญชีลงไปดี ๆ
หรือคุณอยากให้ฉันให้แผนกการเงินส่งเลขบัญชีมาให้”
พรีมจับโทรศัพท์โบกขึ้นลงตรงหน้าธีมเพราะเห็นว่าเขาไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับมา
“ครับ” ธีมได้สติก็รับโทรศัพท์มาอย่างจำใจ
ก่อนกดเลขบัญชีลงไปแล้วยื่นกลับคืนให้เจ้าของ
ครืด~~ ไม่นานข้อความเงินเข้าบัญชีในโทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น
50,000 นี่มันมากเกินไปเกือบเท่าหนึ่งเลยนะ
“เดี๋ยวก่อนนะครับ มันเกินมา 15,000 เดี๋ยวผมโอนคืน”
“ไม่ต้อง ถือเป็นค่าที่ดูแลคุณฉัน ค่าข้าว ค่ายา”
เธอพูดอย่างไม่ใส่ใจอะไรมากนักก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเองต่อ
“ไม่เป็นไรครับ ผมทำด้วยใจ”
“งั้นคุณก็รับไปเถอะ
ถือว่าฉันอยากตอบแทนน้ำใจที่คุณมีต่อฉัน” เธอพูดด้วยความจริงใจ
“เพิ่งรู้นะครับว่าคุณพรีมตีน้ำใจของคนอื่นเป็นเงิน
ถ้างั้นผมจะขอรับไว้ ผมขอตัวครับ” พูดจบธีมก็เดินออกไปทันที
ทำเอาคนที่เป็นเจ้านายมองตามหลังคนที่เดินออกไปด้วยความงง
สีหน้าที่เปลี่ยนไปของเขามันทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่าตัวเองทำอะไรผิดหรือเปล่า
ทำไมผู้ชายคนนั้นถึงทำสีหน้าไม่พอใจ
- ผู้เขียน
