บทที่ 14 ยังไม่อยากกลับ
1125 คำ
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ลงมือทำงานในส่วนที่ตัวเองรับผิดชอบ ตลอดเวลาธีมคอยลอบมองพรีมเป็นระยะ รู้สึกว่าพรีมจะดูสนุกเป็นพิเศษ พอล้างผักเสร็จก็ของานอย่างอื่นทำอีก ถึงแม้เขาอยากจะปฏิเสธว่าไม่มีอะไรให้ช่วยแล้ว แต่พอเห็นสีหน้ามีความสุขของอีกฝ่ายก็ปฏิเสธไม่ลง
“ถ้างั้น ใช้มีดเป็นหรือเปล่าครับ” ธีมถามเพื่อความมั่นใจ
“อะ... อือ ใช้เป็นสิ ใครจะใช้มีดไม่เป็น อีกอย่างฉันอายุ 30 กว่าแล้วนะ”
“การทำอาหารไม่ได้วัดที่อายุครับ แต่ถ้าคุณพรีมบอกว่าใช้เป็นผมก็จะเชื่อ ถ้างั้นหั่นเห็ดฟางให้เป็นชิ้นพอดีคำหน่อยครับ เวลาใส่ในแกงจะได้สุกง่ายและก็กินง่ายด้วย”
พอได้คำตอบแบบนั้น เขาก็หยิบเห็ดฟางขึ้นให้เธอดูว่ามันคืออันไหน
“หั่นให้ดูด้วยสิ”
“ครับ”
เขาลงมือใช้มีดหั่นเห็ดให้เป็นชิ้นพอดีคำอย่างคล่องแคล่ว ส่วนเธอก็ตั้งใจมองมองคนสอนอย่างตั้งใจ
“แค่นี้เอง ง่าย ๆ สบายมาก” ดูจากท่าทางที่เขาทำแล้ว เธอเลยคิดว่าไม่น่าจะยากเท่าไร เพราะฉะนั้นเลยออกปากพูดพร้อมกับยืดอกอย่างมั่นใจ
“งั้นผมจะไปล้างปลาหมึก ค่อย ๆ หั่นก็ได้นะครับ”
คนที่ถูกบอกแบบนั้นพยักหน้าอย่างเข้าใจ
โธ่เอ๊ย... ทำเหมือนฉันเป็นเด็กไปได้
พรีมหยิบมีดตัดแบ่งครึ่งเห็ดออกเป็น 4 ชิ้นตามที่ธีมสอน พอทำได้ก็ดีใจใหญ่ เรียกอีกฝ่ายมาดูผลงานตัวเอง ธีมเองพอได้ยินหญิงสาวเรียกก็ต้องรีบปิดน้ำในก๊อกแล้วมาดู ก่อนจะเอ่ยปากชมอีกนิดหน่อย พอได้รับคำชมจากเขา เธอก็บอกว่าของแค่นี้สบายมาก เขาเลยปล่อยให้เธอทำงานต่อ ส่วนตัวเองก็กลับมาทำของที่ค้างไว้
จึก !! และความคึกคะนองกับคำชมที่เพิ่งได้รับก็ทำให้นิ้วของพรีมมีเลือดสีแดงอาบ
“เสร็จหรือยังครับ”
เป็นเวลาเดียวกับธีมที่จัดการกับปลาหมึกเสร็จ พรีมรีบซ่อนนิ้วไว้ด้านหลังเพราะกลัวถูกธีมเยาะเย้ย
“ใกล้เสร็จ นะ... นายจะทำอะไรก็ทำเถอะ ตรงนี้ให้เป็นหน้าที่ฉันเอง”
“เดี๋ยวผมทำต่อเองครับ ไก่ในหม้อกำลังจะสุกแล้ว เราต้องใส่เห็ดเข้าไปด้วยเพื่อย่นเวลา”
ธีมเดินเข้ามาดูแต่พรีมรีบถอยหลังห่าง ท่าทางของเธอทำให้เขาสงสัย แต่ดูเหมือนว่าข้อสงสัยของเขาจะคลี่คลายแล้วเมื่อมองไปที่เขียงเห็นมีคราบสีแดงติดอยู่
“คุณพรีมถูกมีดบาดเหรอครับ !!” ธีมถามเสียงดังหนักไปทางตะคอกด้วยซ้ำ
ให้ตายเถอะ ตั้งแต่เกิดมาไม่มีใครกล้าตะคอกเธอเลยนะ
“เอามือมาดูครับ”
“ฉันไม่เป็นไรหรอกนะ นายจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ ฉันออกไปแล้วก็ได้” พูดจบเธอก็จะหันหลังเดินออกไปแต่ถูกเขาจับมือไว้แถมยังเป็นข้างที่ถูกมีดบาด ทำเอาเจ้าตัวถึงกับร้องเสียงหลง
“โอ๊ยยย !! เจ็บนะ”
เขาไม่พูดอะไรมากและมองมือของเธอที่ถูกจับอยู่ แผลคงจะลึกสินะ เลือดถึงออกเยอะขนาดนี้
“มานี่เลยครับ มาล้างแผลก่อน”
ธีมจับมือพรีมให้เดินตามเขา ก่อนที่จะเปิดก๊อกน้ำและให้มันไหลผ่านนิ้วที่ถูกบาด ล้างคราบเลือดออก ส่วนพรีมก็ได้แต่กัดปากไว้เพราะความแสบ ใครจะคิดว่าแผลนิดเดียวจะแสบขนาดนี้ พอล้างเสร็จ ธีมก็พาเธอไปนั่งที่โซฟาแล้วก็ทำแผลให้ ก่อนที่จะกลับไปทำอาหารต่อ ส่วนเธอก็ได้แต่นั่งเงียบ ๆ เหมือนเด็กทำความผิดไว้
ในที่สุดอาหารก็ถูกวางตรงหน้าแขกที่นั่งรออยู่บนโต๊ะก่อนแล้ว มันหอมมาก ธีมตักข้าววางไว้ตรงหน้าให้เธอ เขาไม่ได้ตักเยอะเพราะกลัวว่าคนตัวเล็กจะกินไม่หมด ก็ดูตัวสิ ตัวเล็กแค่นี้จะกินเยอะขนาดไหนกันเชียว สุดท้ายแล้วเธอก็ทำเอาเขาอึ้งและทึ่งมาก เพราะผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เขาคิดว่าจะกินน้อย ตอนนี้กินไปถึง 3 จาน แถมอาหารบนโต๊ะก็ไม่เหลือเลย
“อร่อยมากเลย แน่นท้องไปหมดแล้ว” พรีมเอนหลังลงไปกับเก้าอี้ ตอนนี้เธอแทบลืมความเป็นกุลสตรีและไม่เหลือมาดของประธานเลยสักนิด
“คุณพรีมจะกลับตอนไหนครับ” ธีมตัดสินใจถาม ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าเจ้าตัวไม่มีวี่แววจะกลับเลย
“นายไม่อยากให้ฉันอยู่เหรอ” พอถูกไล่เธอก็อดน้อยใจไม่ได้ ทำไมมีแต่คนผลักไสเธอนะ
ไอ้สายตาน้อยใจมันคืออะไร
“ไม่ครับ แต่ผมเห็นว่าวันนี้เป็นวันหยุดเลยคิดว่าคุณพรีมอาจจะอยากอยู่กับครอบครัว”
“ไม่มีใครอยู่หรอก” จู่ ๆ แววตาของพรีมก็เศร้าอย่างเห็นได้ชัด จนทำเอาธีมอดถามต่อไม่ได้
“ทำไมล่ะครับ”
“พอดีคุณแม่ไปธุระที่กระบี่น่ะ ส่วนคุณพ่อ ต่อให้อยู่ก็เหมือนไม่อยู่”
“แต่ว่า... ผมก็คงไม่อยู่ห้องครับ พอดีรับงานพิเศษไว้” ธีมพูดไปด้วยเก็บถ้วยบนโต๊ะไปด้วยเพื่อเอาไปล้างทำความสะอาด
“งานพิเศษ เงินเดือนที่บริษัทให้สำหรับหัวหน้าฝ่ายมันไม่พอเหรอ” ที่จริงเธอคิดว่าบริษัทของตัวเองเป็นลำดับต้น ๆ ที่จ่ายค่าแรงสูงเลยนะ ไม่คิดว่าระดับหัวหน้ายังต้องทำงานพิเศษอีก
“พอครับ แต่ผมทำงานจนชิน พออยู่เฉย ๆ เลยเบื่อนะครับ”
“งั้นพาฉันไปด้วยสิ นายทำงานอะไร”
ธีมหันมองประธานสาวอีกครั้ง ต้องเหงาขนาดไหนถึงได้มาตามติดเขาแจขนาดนี้ คนตรงหน้าใช่คนเดียวกันกับคนที่คนอื่นพูดกันจริงเหรอ ตามที่เขาได้ยินจากคนอื่นกับเจอด้วยตัวเองมันต่างกันมาก
“ผมจะไปซ่อมรถช่วยอู่ใกล้ ๆ นี่เอง ถ้าจะไปก็ได้ครับ” สุดท้ายเขาก็ต้องใจอ่อนยอมพาเธอไปด้วย อย่างน้อยก็คงดีกว่าปล่อยให้คนตรงหน้าไปนั่งดื่มเหล้าแล้วโทร.ให้เขาไปรับอีกนั่นแหละ อีกอย่างเธอเป็นผู้หญิง แถมยังเป็นประธานบริษัท ดื่มเมามายทุกวันถ้าเป็นข่าวขึ้นมาคงแย่
- ผู้เขียน
