ติ๊ง~~~ ต่อง~~
“ขวัญ มีคนมา เดี๋ยวพี่ไปเปิดประตูก่อนนะ”
คนที่กำลังคุยโทรศัพท์กับหญิงที่ตัวเองรักขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัยกับแขกที่มาเยือน
(จะวางเหรอคะ)
“ไม่ครับ ขวัญรอแป๊บนะ เดี๋ยวพี่ขอไปก่อน”
(ค่ะ... รีบมานะ)
ธีมวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะแล้วเดินออกไปตรงหน้าประตู
แกรก !!!
ทันทีประตูเปิดออก เขาก็พบกับคนที่เขาเพิ่งไปส่งมา ประธานกลับมาทำไม แม้ใจเขาอยากจะถามออกไปแบบนั้น แต่ดวงตาที่ดูอิดโรยของเธอต่างจากตอนที่เขาไปส่งที่มันยังดูสดใส เขาเลยเลือกที่จะไม่ถาม
“เข้ามาก่อนสิครับ”
พอออกปากเรียก เขาก็หลีกทางให้เธอเดินเข้าไป พรีมไม่ได้พูดหรือบอกอะไรเขาเลยแม้แต่น้อย เอาแต่เงียบจนเขาอดเป็นห่วงไม่ได้
“นั่งรอตรงนี้นะครับ ผมขอไปคุยโทรศัพท์ที่ค้างไว้ก่อน”
พรีมไม่ตอบแต่พยักหน้าตอบรับแทน เขาเลยเดินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง ก่อนจะบอกขวัญว่ามีธุระด่วนแล้ววางสายไป
“มีเรื่องอะไรจะเล่าไหมครับ” ธีมนั่งล
