“อะไรนะท่านหมอซื่อเมื่อครู่นี้ท่านบอกว่า…. ทะ ท่านพี่เจ้าคะ”
“ข้าได้ยินแล้วฮูหยิน ได้ยินชัดเจนท่านหมอ ระ เรื่องนี้…จริงหรือไม่”
ท่านหมอซื่อหันมายิ้มและคำนับให้กับทั้งคู่ด้วยความยินดี
“ขอแสดงความยินดีกับนายท่านและฮูหยินบัดนี้ฮูหยินน้อยตั้งครรภ์ได้เดือนกว่า ๆ แล้วขอรับ”
ทั้งสองหันมายิ้มให้กันด้วยความดีใจ แม่นมและอาหลันเองก็ดีใจไปกับนายท่านทั้งสองด้วย ไม่นานเสียงคุยกันที่ดังทำให้ลี่หลินตื่นขึ้นมา
“หลินเอ๋อร์ลูกแม่ เจ้าค่อย ๆ ลุกอย่าพึ่งรีบ เร็วเข้าอาหลันรีบไปต้มยามาให้ลูกข้าเร็ว”
“เจ้าค่ะฮูหยิน”
“ท่านแม่ ท่านพ่อเหตุใดพวกท่าน…”
“เด็กโง่ เหตุใดเจ้าจึงไม่รีบบอกจวินเซียว”
“บอกท่านพี่...เรื่องใดเจ้าคะ”
“นี่เจ้าไม่รู้หรอกหรือ”
“ข้าหรือเจ้าคะ ข้า…. หรือว่า!! ที่ข้าคิดเอาไว้…”
“ยินดีกับฮูหยินน้อยด้วยขอรับ ท่านตั้งครรภ์ได้เดือนกว่า ๆ แล้ว”
ลี่หลินชะงักเพราะความตกใจเมื่อท่านหมอเอ่ยจนจบ ก่อ
