ซูหลี่จินล้มลงไปดิ้นกับพื้น ข้อมือขวาของนางถูกเฉินจวินเซียวตัดออกในดาบเดียว เลือดขององค์หญิงต่างแคว้นสาดกระเซ็นไปทั่วเป็นภาพที่น่าขนลุกจนพวกกบฏนึกกลัวขึ้นมาเพราะแม้แต่องค์หญิงยังไม่รอดจากการถูกลงโทษ พวกมันเองคงหาทางรอดไม่ได้เสียแล้ว
“เฉินจวินเซียว นี่ท่านกล้า….”
"ซูหลี่จินเจ้ารู้กฎของกองทัพดี ลักลอบคบคิดกับกบฏทำร้ายและปล้นเสบียงถือเป็นความผิด วันนี้หากข้าจะฆ่าเจ้าก็ย่อมได้เพียงแค่เรื่องนี้มิใช่เรื่องที่ข้าจะตัดสินโทษตายให้เจ้าได้ องค์ชายรองจากนี้ท่านก็จัดการโทษนางเอาเองส่วนข้าคงต้องดำเนินการตามแผนที่วางเอาไว้ต่อไป
องค์ชายรองไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ การที่จวินเซียวไม่ฆ่าน้องสาวของเขาก็นับว่าขอบคุณเขามากพอแล้วและเมื่อหันไปมองซูหลี่จินที่ไม่แม้แต่จะสำนึกเขาจึงเข้าใจและค่อย ๆ พยุงตัวเองขึ้นมาสั่งการ
“ทหาร!! นำองค์หญิงไปคุมขังเอาไว้ห้ามผู้ใดเข้าออกและ….จับพวกกบฏตัดหัวแล้วแขวนเอาไว้หน้าค่าย!
