“ท่านป้า!! ท่านลุงเจ้าคะ พี่จวินเซียวคงจะหมายความว่า…ในวันนั้นเป็นวันสำคัญ หากมีผู้ที่มอบของล้ำค่าให้ต่อให้เป็นสิ่งล้ำค่าเพียงใดพวกข้าก็ทำได้เพียงต้องรับไว้มิอาจหักหน้าผู้มอบได้ ใช่หรือไม่เจ้าคะพี่จวินเซียว”
สายตานางกึ่งอ้อนวอนและร้องขอมิให้แม่ทัพหนุ่มพูดอะไรไปมากกว่านี้ เขานึกหงุดหงิดอยู่ในใจแต่ก็ยอมที่จะไม่พูดอะไร สายตานั่นแม้ว่าจะเป็นสายตาวิงวอนแต่กลับทำให้เขายอมแพ้ได้อย่างน่าเจ็บใจยิ่งนัก
(คอยดูไปเถอะลี่หลิน…ข้ายังมีโอกาสอีกมากที่จะทำให้เจ้าง้างปากสารภาพเรื่องของเราออกไปได้)
“อืม ถ้าเจ้าพูดเช่นนั้น…ลุงก็พอเข้าใจ ดังนั้นเรื่องนี้…”
“ท่านพี่ ในตอนนี้ข่าวเรื่องของคุณชายผู้นี้กับหลินเอ๋อร์แพร่กระจายไปทั่วเมืองชิงโจวแล้ว จะปฏิเสธในตอนนี้อาจจะเป็นเรื่องไม่ง่ายนัก”
“ท่านแม่ที่ท่านพูดหมายความว่าอย่างไรขอรับ เจ้าบ้านั่นถึงกับกล้าปล่อยข่าวลือเท็จเลยงั้นหรือ”
“ไม่ว่าเขาจะปล่อยข่าวหรือไม่แต่
