บทที่ 35
บทลงโทษ
บุรุษร่างกำยำเอนกายลงข้างร่างบอบบางที่ยังคงหลับสนิท ยื่นแขนออกไปโอบร่างสตรีตัวน้อยให้หันหน้าเข้าหาตน ก่อนจะใช้หลังมือลูบพวงแก้มใสเล่น
ตั้งแต่วันที่หัวใจของบุรุษเต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้ อี้หยางเซียวหมิ่นก็เอาแต่นึกถึงใบหน้าของนาง น้ำเสียงของนาง หากอยู่ใกล้ตัวสายตาของตนก็มักจะมองไปที่นางเสมอ เป็นห่วงนาง อยากดูแลนาง…บุรุษไม่ใช่คนโง่ที่จะไม่เข้าใจถึงความรู้สึกนี้ ทว่าที่ไม่เข้าใจคือเหตุใดจึงเกิดความรู้สึกนี้กับนางกัน
หรือเพราะเป่าซูเม่ยคือหวางเฟยของตน เป็นภรรยาที่ถูกต้อง หากเป็นสตรีอื่นแทนที่นาง ตนจะรู้สึกเช่นนี้หรือไม่?...
ไม่มีทาง แค่คิดหาสตรีนางอื่นแทนที่นาง หัวใจของบุรุษก็ต่อต้านอย่างรุนแรง แม้ในยามนี้หัวใจของอี้หยางเซียวหมิ่นจะเต้นตามปกติ ทว่ากลับรู้สึกอิ่มเอมอย่างน่าประหลาด ราวกับถูกเติมเต็มช่องว่างจนอัดแน่น
…เจ้าคือคนสำคัญของข้าเป็นแน่ ทว่านี่เป็นเพียงความรู้สึกชั
