4. งั้นก็พิสูจน์ 18+
1309 คำ
ซ่าส์~
"แค่ก~ แค่ก~" ความเย็นของน้ำถูกสาดเข้าใส่ใบหน้าสวยเต็มๆ ด้วยฝีมือของมาเฟียผู้ใจร้ายอย่างคาเดน ทำให้ลูกพีชสำลักน้ำแบบไม่ทันตั้งตัว เพราะก่อนหน้านี้ตกใจจนสลบไป
แต่ต่อให้เธอดิ้นมากเท่าไหร่ ก็ไม่อาจหลุดจากพันธนาการที่สองมือข้อเล็กโดนมัดไว้ ทั้งรอบด้านก็เหมือนห้องน้ำที่ไหนสักทีนึง มันมืดสนิทมีเพียงแสงสาดส่องจากนอกหน้าต่างเข้ามา
"ใครส่งเธอมา" น้ำเสียงเข้มเอ่ยถาม พ่นควันสีเทาพวยพุ่งเต็มไปรอบห้อง ไม่ได้สนใจผู้ร่วมอาศัยอากาศจะเป็นยังไง
"ไม่มีนะคุณเข้าใจหนูผิดจริงๆ ไม่ได้รู้จักกับผู้ชายคนนั้นเลย" เสียงใสรีบอธิบาย มันเหมือนจะเป็นโอกาสของเธอทุกนาที เมื่อเห็นอีกด้านมืดของคาเดน
"แต่มันรับสารภาพว่าตามเธอมา"
"หนูไม่รู้จริงๆ นะคะ แค่จะมาหาคุณมาขอฝึกงานเฉยๆ ..อึก!" เสียงใสหายไปในลำคอเล็กรวดเร็ว ตอนที่คาเดนพุ่งมาบีบกำลำคอเล็ก คราวนี้มันค่อนข้างแรงเหมือนจะขาดอากาศหายใจอยู่แล้ว
"งั้นฉันจะไม่เสียเวลาอีกแล้วล่ะ" มือหนาข้างนึงล้วงเอาอาวุธปลายแหลมขนาดเล็กขึ้นมาทันที ความคมกริบสะท้อนเงาวิบวับรับกับแสงข้างนอก ตกกระทบเข้าในดวงตาคู่เบิกโพลงกว้าง
"มะไม่ได้นะคุณอย่าทำอย่างนี้หนูเด็ดขาด! หนูเป็นเด็กทุนของคุณทำไม่เชื่อสิ่งที่บอกกันบ้างเล่า!!!" ลูกพีชรีบบอกรวดเร็ว เมื่ออีกฝ่ายปล่อยให้มีโอกาสหายใจต่อ
สองมือบางเลยรั้งข้อมือหนาขอร้อง มันหวาดกลัวกับการกระทำของเขาจริงๆ แม้จะหนาวเย็นขนาดไหนก็ไม่ยังเทียบเท่ากับสิ่งที่เห็น
กึ่ก! ความแหลมคมจ่อลำคอเล็กทันที มันทำคนถูกโดนปริน้ำตาไหลพราก เธอจะต้องมาตายเพราะเรื่องเข้าใจผิดอย่างนั้นเหรอ
"คิดซะว่าไม่ทรมานแล้วกัน"
หมับ! เธอรีบรั้งมือหนาข้างนั้นลงก่อน แล้วเขย่งปลายเท้าขึ้นให้ความสูงเสมอใบหน้าหล่อเหลา แนบจูบลงบนปากหยักด้วยจังหวะที่อีกฝ่ายเคยทำ
ให้ลิ้นเล็กปาดเลียผิวปากหนา แล้วถึงจะส่งมันเข้าไปทักทายกับลิ้นสาก ดูดกันตามประสบการณ์ที่เคยรู้
"อื้มมม..." ร่างสูงโปร่งดันตัวแนบกับร่างอรชรรวดเร็ว ความเปียกชื้นบนชุดนักศึกษาทำให้เสื้อผ้าของเขาชุ่มฉ่ำตามติดๆ
ปากหยักเร่งกระแทกจูบคืนบนปากนุ่มๆ รสหวานละมุนปลายลิ้น ตัดรสขมเฝื่อนของสารนิโคตินหายไปเลย
"คุณต้องเชื่อหนูนะ หนูไม่ได้รู้จักเขาจริงๆ ...อื้อ" เสียงหวานเอ่ยบอก ก่อนจะประกบจูบหนักอีกรอบนึงเพราะความกลัว สายตาของอีกฝ่ายไม่สามารถคาดเดาความคิดได้เลย
แขนเรียวเล็กถือโอกาสคล้องเข้าลำคอหนา ยิ่งโน้มลงมาจูบหนักๆ แปรเปลี่ยนเป็นให้ลิ้นสากตวัดควักเอาน้ำหวานต่อ
"งั้นเธอก็ต้องพิสูจน์"
แควก! มือหนากระชากเสื้อนักศึกษาออกจากร่างอรชรรวดเร็ว ไม่สนใจในเนื้อผ้าว่ามันจะขาดเสียหายหรือไม่ ตามมาด้วยชิ้นส่วนของบราตัวน้อย เห็นเต้าเนื้ออวบขาวโพลนมียอดทับทิมสีชมพูอ่อนน่าลิ้มลอง
"อื้อออ...แต่ต้องปล่อยหนูไปจริงๆ นะ..ยะอย่ากัด" ลูกพีชบอกเสียงสั่น ตอนถูกครอบครองยอดทับทิมสีหวานด้วยปากหยัก ท่าทีหลาบโลนทำเธอแสบซ่านและรู้สึกแปลกใหม่อย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
มือบางเผลอยกขึ้นไปแทรกกุมผมดกดำ ตอนที่ศรีษะใหญ่มัวเมาอยู่ตรงอกสวย มีมือร้อนเร่ากำลังจัดการกระโปรงสีดำให้มันเกิดขึ้นมา
"อ้าขาออกซะ!"
"อื้อจะเจ็บจังเลย..." หน้าสวยรีบเบี่ยงซุกใส่บ่ากว้าง ตอนที่ถูกนิ้วยาวของคาเดนเข้าทักทายในร่องสาวแบบไม่ทันรู้ตัว มันแสบซ่านทั่วปากทางชุ่มฉ่ำ โดนปลายนิ้วกระแทกใส่จนเข้าไปสุดในพรวดเดียว
สันจมูกโด่งรีบเลื่อนมาซุกไซร้ตามลำคอระหง ขบเม้มแรงๆ ทำให้เธอไม่กล้าดิ้นขัดขืน ในเมื่ออีกฝ่ายมีอาวุธพกติดตัวอยู่เสมอ หากเธอทำอะไรขึ้นมาเขาคงไม่ปล่อยให้รอดออกไปง่ายๆ
แควก! คราวนี้เป็นเสียงฉีกขาดของกระโปรงตัวสั้น มันดึงสติให้ลูกพีชยิ่งรู้สึกกลัว
"เธอดิ้นเมื่อไหร่ตายทันที!" เสียงเข้มขู่ แล้วยกเอาขาเรียวอ่อนข้างนึงแนบเอวสอบ ก่อนจะแอ่นสะโพกแกร่งสวนขึ้นให้ลำเอ็นชายจ่ออยู่ปากทางสาว ที่มีกลิ่นคาวลอยฟุ้งออกมา
"อื้อออ!!!จะเจ็บ..มันเจ็บมากๆ เลยนะ..อื้ออ๊า" เธอก้มกัดบ่ากว้างตอบสนองคนใจร้ายทันที ตอนที่ส่วนหัวของลพเฮ็นชายกระทุ้งเข้าใส่ในความคับแคบ มันเหมือนกับเป็นมีดขนาดใหญ่กรีดเฉื่อนลงเนื้ออ่อนๆ ให้เจ็บซ่านทรมาน
"บอกว่าอย่าดิ้นไง...ซู๊ดดด" แม้แต่ปากหยักก็ปล่อยเปล่งเสียงครางต่ำ ตอนที่ร่องคับแคบมันบีบรัดความเป็นชายถึงขนาดลำโคน ทำให้เขารับรู้ช่วงสะบั้นของเยื่อบางๆ แต่นั่นก็ไร้ผลความน่าเห็นใจของผู้หญิงอวดดี
สะโพกแกร่งสอบกระแทกต่อเนื่อง ไม่รอให้คนรองรับได้ปรับตัวใดใด แม้จะมีกลิ่นคาวไหลออกมาตามต้นขาอ่อน มือหนารีบกระชากท้ายทอยเล็ก ก้มตะโบมจูบดูดดื่มใส่เรียวปากนุ่ม
ปัก ปัก ปัก
"อื้อออ..." ร่างอรชรเกร็งไปทั่วลำตัว เธอปวดหน่วงในน้อยอย่างหนัก ไม่ว่าจะจังหวะไหนก็แสบไปรอบกลีบดอกไม้งาม ทั้งรังเกียจและขยะแขยงร่างกายชายเต็มทน ที่เอามลทินสกปรกมาแปดเปื้อนร่างกายของเธอ
น้ำตาเม็ดโตไหลกระทบพวงแก้มเนียน เธอไม่อาจสู้ขัดขืนกับมนุษย์ใจทรามคนนี้ได้เลย เขายังคงเร่งแรงกระแทกใส่ร่องสาวอย่างไร้การเห็นใจ มันเป็นครั้งแรกของเธอช่างแสนทรมานไม่น่าจดจำเลย
ปัก ปัก ปัก
ร่างสูงเกร็งตัวก้มลงมองส่วนเชื่อมตัว เห็นสีแดงเถือกชะโลมเคลือบแท่งความเป็น เลื่อนขึ้นมายังเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา ต้องเอื้อมไปกดเปิดน้ำให้ฟักด้านบนศีรษะสาดกระจายลงมา
"คุณ! หนูไม่ไหวแล้ว...หนูพอแล้วได้ไหม...อื้ออ๊าอ๊ะ" สองมือบางจำท่อนแขนแกร่งขอร้องอย่างไม่มีทางเลือก ความหนักหน่วงที่กระแทกกระทั้นเข้ามาทำเธอหยุดหายใจในบางจังหวะ แล้วแถมยังตะโบมจูบหนัก ลงคมเขี้ยวรอบผิวปากนุ่มเจ็บแสบไปหมด
"หยุดก็ได้แต่ต้องตายออกไปเท่านั้น" คาเดนก้มมาเตือนสติใกล้กกหูขาวบาง ไล่ขบงับตามผิวขาวละเอียดช่วงไหล่มนสวยขึ้นลำคอระหง กอบโกยเอาเต้าเนื้อขาวอวบมาบีบขย้ำ นวดเฟ้นตามแรงจังหวะสวาทที่กำลังจะถึงปลายฝั่งปรารถนา
"อื้อยะอย่ากัดนะ! ..ขอร้องมันเจ็บ" หน้าสวยส่ายดิ้นพ่าน ตอนโดนขบเม้มตามเนินอกสวย โดนกดลงช่วงหน้าท้องน้อย สะโพกแกร่งยิ่งสอบกระแทกใส่เกิดเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้อง
สองขาอ่อนมันสั่นระริกอย่างหนัก ปล่อยให้สายน้ำเย็นช่วยชะล้างคราบน้ำตาบนหน้าสวย เล็บเรียวยาวกำจิกบ่ากว้างแน่น หวังจะต่อสู้ให้เขาเห็นใจเธอบ้างก็ยังดี
ปัก ปัก ปัก
ปัก ปัก ปัก
"แอ่นขึ้นมาอีก!...อ่าส์" เสียงคำรามพอใจหนัก เมื่อถึงจุดกระสันเกร็งปล่อยน้ำกามสีขาวล้นทะลักสวนคราบน้ำคาวออกมา มันไหลย้อยลงตามต้นขาเรียวอ่อน
"พอใจแล้วใช่ไหม ทีนี้ก็ปล่อยหนูกลับบ้านสักที"
............................
- ผู้เขียน
