15 เลือกที่จะหักหลัง
743 คำ
ข้อความที่แนบมาคือวิดีโอไม่กี่นาที
มือของญาดาสั่นเล็กน้อยขณะกดเปิด ภาพที่ปรากฏคือวิทูรพ่อของเธออยู่ในสภาพบาดเจ็บ มีรอยฟกช้ำและเลือดซึมตรงหน้าผาก
เสียงของเคนดังขึ้นในวิดีโอ
เคน [ญาดา… นี่คือโอกาสสุดท้ายของเธอ ถ้าไม่อยากให้พ่อตายอยู่ตรงนี้ก็รู้ว่าต้องทำยังไง หารายชื่อลูกค้ารายใหญ่ของไอ้เหมันต์มาให้ฉันแล้วทุกอย่างจะจบ ฉันจะปล่อยพ่อเธอและยกหนี้ให้ฟรี ๆ จำไว้นะ นี่คือข้อเสนอครั้งสุดท้าย]
เมื่อวิดีโอดับวูบลงเหลือเพียงเงาสะท้อนของหญิงสาวบนหน้าจอที่พร่าเลือนด้วยน้ำตาที่เริ่มคลอ
ญาดาวางช้อนลงช้า ๆ จิตใจของเธอวูบไหว ความลังเลถาโถมเข้ามาไม่หยุด หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกพยายามทำเป็นไม่สนใจ
“เอาไงดีเรา…” เธอพึมพำกับตัวเอง
หญิงสาวนั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาเหม่อมองออกไปยังหน้าต่าง เธอเคยตั้งใจว่าจะไม่ยื่นมือช่วยพ่ออีก
แต่จะปล่อยให้ตาย...
เธอก็ทำไม่ได้...
ในที่สุดญาดาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์ข้อความตอบกลับ
ญาดา [ตกลง แต่ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายจริง ๆ ถ้าพ่อฉันไปสร้างหนี้หรือสร้างปัญหาอีก คุณไม่ต้องมาบอกฉันแล้วนะ]
หญิงสาววางโทรศัพท์ลงข้างถาดอาหาร แล้วหลับตาเงียบ ๆ ปล่อยให้หยดน้ำตาไหลอาบแก้ม การทรยศเหมันต์ครั้งนี้ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ในฐานะลูกสาว เธอไม่สามารถปล่อยให้คนในครอบครัวตายไปต่อหน้าต่อตาได้
ในที่สุดญาดาก็ตัดสินใจขั้นเด็ดขาด หัวใจของหญิงสาวเต้นแรงกับสิ่งที่เธอกำลังจะทำ เมื่อเดินผ่านประตูหน้าคฤหาสน์ บอดี้การ์ดในชุดสูทสีดำก็ขยับตัวทันทีด้วยความเคารพและระแวดระวัง
“ญาดา...” หนึ่งในนั้นกล่าวเสียงเรียบ
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณเหมันต์ ขอเข้าไปพบหน่อยค่ะ”
“คุณเหมันต์ยังไม่กลับมา” บอดี้การ์ดหนุ่มเหลือบตามองเพื่อนร่วมงานอีกคน
“งั้นฉันขอไปรอที่ห้องทำงานของเขาได้ไหมคะ มีเรื่องสำคัญจริง ๆ” ญาดาขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ฉันว่าเธอไปรอที่ห้องพักก่อนดีกว่า ถ้าคุณเหมันต์กลับมา ฉันจะรีบบอกทันที”
ญาดาเม้มปากแน่น รู้ดีว่าไม่มีเวลาให้รออีกแล้ว
“คือฉันมีเรื่องสำคัญมาก ถ้าไม่ได้เจอเขาวันนี้ ฉันอาจจะไม่มีโอกาสอีก ขอแค่เข้าไปรอในห้องทำงานของเขาเงียบ ๆ ก็พอ ฉันไม่ทำอะไรให้เสียหายหรอก”
บอดี้การ์ดสองคนหันมามองหน้าและปรึกษากัน
“ก็ได้ นั่งรอตรงนี้ ห้ามแตะต้องของอะไรในห้องเด็ดขาด” หนึ่งในนั้นเอ่ยเสียงเบาลง
“อื้ม ขอบใจพวกนายมากนะ”
เมื่อประตูถูกเปิดออกก็เผยให้เห็นห้องทำงานของเหมันต์ที่เต็มไปด้วยกลิ่นหนังสือที่อยู่บนชั้นวาง
บนโต๊ะไม้สักกลางห้องมีเอกสารที่ถูกวางเรียงรายไม่เป็นระเบียบ หน้าจอคอมพิวเตอร์เปิดอยู่ และแฟ้มเอกสารบางส่วนก็ปิดสนิท ญาดาก้าวเข้ามาและหย่อนกายนั่งลงบนโซฟาหนังมุมห้อง
บอดี้การ์ดเปิดประตูทิ้งไว้เผื่อมีอะไรผิดสังเกตจะได้เข้าไปทันที ผ่านไปห้านาทีญาดาเห็นว่าบอดี้การ์ดเริ่มเดินตรวจบริเวณทางเดิน เธอจึงอาศัยโอกาสนี้เดินตรงไปยังโต๊ะทำงาน มือเรียวรีบเปิดลิ้นชักค้นหาเอกสารคู่ค้าอาวุธปืนรายใหญ่ที่เคนต้องการอย่างรวดเร็ว
ใจเธอเต้นแรงทุกวินาทีที่ได้ยินเสียงกระดาษขยับ ไม่นานนักเธอก็เจอสิ่งที่กำลังมองหา แฟ้มเอกสารสีดำที่มีชื่อระบุว่า ‘VIP Clients List’
มือบางรีบเปิดแฟ้มออกถ่ายภาพรายชื่อด้วยโทรศัพท์มือถือแล้วส่งให้เคน
ญาดา [ฉันทำตามที่คุณขอแล้ว อย่าลืมที่ตกลงกันไว้ล่ะปล่อยพ่อฉันไปซะ]
ไม่นานนักข้อความตอบกลับก็เด้งขึ้นมา
เคน [เธอทำดีมากญาดา จากนี้ไปพ่อของเธอเป็นอิสระ...]
หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอกเธอรีบเก็บเอกสารกลับที่เดิมอย่างระมัดระวัง แล้วเดินมานั่งตรงโซฟารับแขกทำตัวเป็นปกติให้มากที่สุด
- ผู้เขียน
