Episode 04 หวง
1273 คำ
Episode 04 หวง
เพียงขวัญมองผ้าปิดแผลที่มือตัวเองหลังจากที่พึ่งทำแผลเสร็จ ตอนนี้เธอกำลังนั่งรอแม็กซ์เวลล์ไปจ่ายเงินค่ารักษาพยาบาลกับทางโรงพยาบาลอยู่ ในขากลับที่เขาเดินกลับมาทำให้เธอเห็นสายตาของสาวๆ และพยาบาลหลายคนมองมาที่เขา ทำให้สังเกตเห็นว่ากระดุมเสื้อของเขาหลุดหายไปหลายเม็ดคงจะเป็นตอนที่ทะเลาะกับผู้ชายคนนั้น
คนตัวเล็กลุกขึ้นยืนเดินจ้ำไปหาแม็กซ์เวลล์พร้อมกับส่งสายตาฟาดฟันกับสาวๆ ที่มองมาเดินไปกระชับคอเสื้อของเขาขึ้นมาปิดมันกล้ามของเขา การกระทำของเธอทำให้เจ้าของเสื้ออย่างแม็กซ์เวลล์ประหลาดใจไม่น้อย
“ทำอะไรของเธอน่ะ”
“กระดุมเสื้อพี่หลุดค่ะ ไม่หนาวเหรอ” เธอเอ่ยถามพร้อมกับส่งยิ้มหวานมองเขาตาใส
แม็กซ์เวลล์เหลือบมองผู้หญิงรอบๆ กาย ก็พอจะเข้าใจการกระทำของคนตัวเล็กได้ไม่ยากเขาไม่ได้ว่าอะไรแต่ยัดใบเสร็จให้เธอไปถือแทน เนื่องจากแผลไม่ใหญ่มากจึงไม่มียากลับบ้าน
“พี่แม็กซ์จะไปหาเพื่อนต่อใช่ไหมคะ” เพียงขวัญเอ่ยถามขณะเดินตามออกมาจากโรงพยาบาล
“อืม”
“หนูไปด้วยได้ไหม~” คนตัวเล็กกระโดดไปยืนดักหน้าชายหนุ่มทำให้เขาต้องหยุดเดินมองท่าทางทะเล้นของเธอ
“ไปทำไม เดี๋ยวไปส่งบ้าน”
“มือเจ็บค่ะ ถ้ากลับบ้านไปพ่อกับแม่ต้องรู้เรื่องแน่ๆ เลย หนูไม่อยากถูกดุค่ะแค่พี่แม็กซ์ดุคนเดียวก็พอแล้ว” เปลือกตาบางกระพริบตาปริบๆ จ้องมองชายหนุ่มตาแป๋ว ริมฝีปากเล็กเบะคว่ำเล็กน้อยๆ ให้ดูน่าสงสาร พร้อมกับชูมือตัวเองให้เขาดู
“ที่ๆ ฉันจะไปเด็กเข้าไม่ได้”
“หนูไม่ใช่เด็กสักหน่อย หนูโตแล้วนะเรียนจบแล้วด้วย”
“ไม่ใช่เด็กแล้วจะกลัวความผิดกับเรื่องแค่นี้ทำไม เธอก็บอกคุณลุงกับคุณป้าไปว่าหกล้ม เดี๋ยวฉันช่วยโกหกให้แค่นี้ก็ไม่มีใครรู้แล้ว”
“อ่อ…” คนตัวเล็กคอตกทันทีที่ได้ฟังแผนการที่แม็กซ์เวลล์อุตส่าห์วางให้ “แล้วพี่จะไปไหนเหรอคะทำไมเด็กอย่างหนูไปด้วยไม่ได้”
“ผับ”
คนตัวเล็กหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดโทรออกหาใครบางคนโดยไม่บอกกล่าวอะไรทำให้แม็กซ์เวลล์ตั้งใจจะไปรอเธอในรถ แต่คนตัวเล็กก็ยืนขว้างทางเอาไว้ไม่ให้เขาผ่านไปทำให้เขาต้องหยุดมองเธอด้วยความเอือมระอาอีกครั้ง
“ฮัลโหลแม่วันนี้หนูไม่ได้กลับบ้านนะ พี่แม็กซ์เวลล์จะพาไปผับกับเพื่อนเขาค่ะ อาจจะกลับดึกเลยจะให้หนูอยู่ค้างด้วย พี่แม็กซ์อยู่ข้างๆ แม่จะคุยด้วยเหรอได้เลย แม่จะคุยด้วยค่ะ”
แม็กซ์เวลล์จ้องหน้าคนตัวเล็กที่ยืนยิ้มหวานยื่นโทรศัพท์มือถือมาให้เขาด้วยสายตาคาดโทษ
“สวัสดีครับคุณป้า ไม่ต้องห่วงครับผมจะดูแลน้องให้ครับ ครับ”
โทรศัพท์มือถือถูกส่งคืนให้กับเจ้าของ เพียงขวัญมองดูปลายสายที่วางไปเรียบร้อยแล้วด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
“หนูกลับบ้านไม่ได้แล้วค่ะ ทำไงดี…” คนตัวเล็กยืนกระพริบตาปริบๆ อีกทั้งยังซุกซนยื่นมือไปจัดปกคอเสื้อชายหนุ่มอยู่นานสองนานจนเขาต้องจำใจตอบตกลงให้เธอไปด้วย
“ขึ้นรถ”
“รับทราบค่ะ!” ร่างบางรีบวิ่งดุ๊กดิ๊กไปที่ประตูรถด้วยความน่าเอ็นดูพร้อมกับจัดการขาดเข็มขัดนิรภัยเสร็จสรรพ
เธอเหลือบมองเขาแล้วอมยิ้มเป็นระยะพลันนึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเย็นที่เขาบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขาหัวใจดวงน้อยก็เต้นแรงขึ้นมาในทันที ไม่คิดว่าการได้มาอยู่กับเขาแค่วันเดียวจะทำให้เธอได้เห็นเขาในมุมใหม่ๆ มันทำให้เธออยากลองรู้จักคู่หมั้นของตัวเองให้มากกว่านี้
เพียงขวัญมองบรรยากาศรอบๆ ผับหรูด้วยความตื่นเต้นถึงแม้ตอนอยู่ที่อังกฤษเธอจะเคยไปเที่ยวสถานบันเทิงกับเพื่อนมาบ้าง แต่สำหรับที่ประเทศไทยนี่เป็นครั้งแรกของเธอ ที่สำคัญเธอแทบจะไม่มีเพื่อนที่ประเทศไทยเลย เพื่อนที่สนิทกันบางคนก็เรียนต่ออยู่ต่างประเทศ บางคนก็เลือกทำงานอยู่ต่างประเทศเกือบหมดทำให้พอกลับมาไทยเลยไม่รู้จะไปไหนกับใคร
“ที่นี่เขาไม่ขอตรวจบัตรประชาชนเหรอคะ” เพียงขวัญเอ่ยถามขณะที่พยายามเดินติดแม็กซ์เวลล์เอาไว้
“ตรวจ”
“แล้วทำไมเขาไม่ตรวจหนูล่ะ”
“เพราะเธอมากับฉัน” คำตอบสั้นๆ ที่ทำให้คนตัวเล็กพอได้หายสงสัย
“เพื่อนพี่ยังไม่มากันเหรอคะ” เมื่อมองไม่เห็นใครที่โต๊ะเพียงขวัญจึงถามเขาอีกครั้ง
“เดี๋ยวก็มา จะดื่มอะไร”
“อะไรก็ได้ค่ะ”
“เตกีล่ากับน้ำเปล่า”
“ครับ”
“ทำไมสั่งน้ำเปล่าให้หนูล่ะ” คนตัวเล็กหน้างอด้วยความน้อยใจ
“ก็เธอบอกอะไรก็ได้”
คนตัวเล็กแอบเบะปากให้เขาไม่ได้เซ้าซี้ขอเครื่องดื่มใหม่แต่อย่างใด เธอรอจนกระทั่งเครื่องดื่มเสิร์ฟระหว่างนั้นเขาก็ไม่ได้ชวนเธอพูดคุยเลย
“รอนานไหมคะ วิคกี้นึกว่าคุณจะไม่มาแล้วซะอีก” ผู้หญิงที่ชื่อวิคกี้เดินมาทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ แม็กซ์เวลล์พร้อมกับซบไหล่หนาอย่างออดอ้อน ต่อหน้าต่อตาคู่หมั้นอย่างเพียงขวัญที่ได้แต่มองมาด้วยสายตาไม่ชอบใจ
“ใครคะ/ใครคะ” ทั้งเพียงขวัญ และวิคกี้ถามคำถามเดียวกันออกมาพร้อมกันอีกทั้งต่างฝ่ายยังต่างจ้องมองกันและกันไม่ละสายตา
“เพื่อน”
“เพื่อนที่พี่บอกจะมาหาวันนี้น่ะเหรอคะ?”
“อืม”
“ส่วนฉันเป็นคู่หมั้น เป็นแค่เพื่อนก็นั่งห่างๆ หน่อย มารยาทนิดหนึ่งนะคะ” เพียงขวัญบอกพร้อมกับเดินอ้อมไปดึงแขนวิคกี้ให้ลุกออกไป
“ไหนว่าจะไม่ก้าวกายเรื่องส่วนตัวของกันและกันไง ทำแบบนี้มันน่ารำคาญนะรู้ไหม” แม็กซ์เวลล์กระดกแก้วเหล้าเข้าปากดับอารมณ์หงุดหงิดในใจของตัวเองเอ่ยปรามการกระทำของคนตัวเล็กเสียงเรียบ
“เหรอคะงั้นหนูขอถอนคำพูดตอนนี้หนูจะยุ่งทุกเรื่องที่เกี่ยวกับพี่เลยคอยดู”
“ทำไม อยากเป็นเมียฉันขึ้นมาจริงๆ แล้วรึไง?”
ท่าทางอวดดีของคนตัวเล็กทำให้ร่างสูงยืนขึ้นโอบเอวคอดบางเข้ามาประชิดตัวจนลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดลงมาบนปลายจมูกเชิดรันจดเธอได้กลิ่นของเตกีล่าที่เขาพึ่งดื่มไปอ่อนๆ
“เกิดขี้ขลาดขึ้นมาแล้วไง?” คนตัวโตแค่นหัวเราะในลำคอเมื่อมองเห็นแววตาประหม่าของคนตัวเล็ก ที่พอโดนเขาขู่นิดหน่อยก็ตัวสั่นจนทำอะไรไม่ถูก
พรึ่บ!
ปลายเท้าเรียวเขย่งขึ้นจูบลงบนกลีบปากหนาก่อนจะใช้มือดันตัวเขาให้ออกห่าง
“ไม่ใช่จูบแรกหรอกนะ ถึงพี่จะเป็นคู่หมั้นคนแรกของหนู แต่หนูก็ไม่ได้ซื่อสัตย์กับพี่เหมือนที่พี่ไม่ซื่อสัตย์กับหนูนั้นแหละทำไมหนูต้องกลัวพี่ด้วย” เพียงขวัญพยายามควบคุมสีหน้า แววตา และน้ำเสียงของเธอไม่เห็นแสดงท่าทีประหม่าออกไปมากกว่านี้ เพราะถึงจะพูดประชดเขาออกไปแบบนั้นแต่นี้ก็เป็นจูบครั้งแรกของเธอในความเป็นจริง
- ผู้เขียน
