บทที่ 4
น้องรัก
“เพิ่งเคยเห็นมึงเลี้ยงลูก แปลก ๆ ว่ะ ไม่ชินตา” ภูวิศเอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกทึ่งนิด ๆ กับภาพที่เพื่อนกำลังอุ้มลูกแล้วป้อนนมจากขวดที่ผู้เป็นแม่ปั๊มเอาไว้ เพราะสนิทกันมานานจึงรู้ว่าวินทร์มีนิสัยใจคออย่างไร กระทั่งมันมีลูกและแต่งงาน เขาก็ยังมองไม่ออกเลยว่าผู้ชายบ้าเรียนกับบ้างานอย่างมันจะเลี้ยงลูกเป็นหรือเปล่า จนได้มาเห็นกับตาตัวเองในวันนี้
“เดี๋ยวมึงมี มึงก็ได้เลี้ยง” คุณพ่อลูกอ่อนตอบพลางใช้มือประคองขวดนม เอียงองศาพอเหมาะเพื่อให้ลูกดูดได้สะดวก ๆ จริงอยู่ที่หน้าที่เลี้ยงลูกหลัก ๆ จะเป็นของณิชาเพราะเขาต้องออกไปทำงานนอกบ้าน แต่พอถึงวันหยุดหรือวันไหนที่กลับบ้านเร็ว เขาก็จะมาสลับกับเธอเลี้ยง โดยมีดวงใจคอยแนะนำวิธีการเลี้ยงให้ จึงทำให้เขาพอจะเลี้ยงคล่องประมาณหนึ่ง
“ของกูคงอีกนาน” ภูวิศว่าพร้อมยื่นนิ้วไปจิ้มแก้มยุ้ย ๆ ของหนูน้อยที่กำลังดูดนมจากขวด ครั้นเมื่อได้มองตาแป๋ว ๆ ที่จ้องมอ
