บทที่ 3
ชีวิตแม่ลูกอ่อน
เสียงโทรศัพท์ของณิชาดังขึ้นในเช้าวันหนึ่ง หญิงสาวประคองลูกน้อยที่กำลังดูดนมจากเต้าไว้ด้วยแขนข้างเดียว แล้วเอื้อมหยิบเจ้าเครื่องมือสื่อสารที่วางอยู่ใกล้ ๆ ขึ้นมาดู ก่อนจะกดรับทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่โทร. เข้ามาคือดวงใจ
“ฮัลโหลค่ะพี่ใจ”
[สวัสดีค่ะคุณชา วันนี้หนูณิงอแงไหมคะ]
คิ้วเรียวสวยของเจ้านายสาวขมวดเข้าหากันนิดหนึ่ง “ไม่ค่อยค่ะ พี่ใจมีอะไรหรือเปล่าคะ”
[คือพอดีวันนี้พี่ต้องไปประชุมผู้ปกครองที่โรงเรียนยายเจี๊ยบน่ะค่ะ มันเพิ่งมาบอกเมื่อกี้เอง พี่เลยจะโทร. มาขออนุญาตลางานสักครึ่งวัน] ดวงใจเอ่ยอย่างเกรงใจ เนื่องจากหล่อนเพิ่งรู้จากลูกสาววัยสิบสามปีเมื่อครู่นี้เองว่าวันนี้ต้องไปประชุมผู้ปกครองประจำปีการศึกษา จึงจำเป็นต้องลางานอย่างกะทันหัน [นี่พี่เพิ่งบ่นมันไป ครูให้จดหมายเชิญมาตั้งแต่อาทิตย์ก่อน แต่มันเพิ่งเอามาให้ น่าตีจริง ๆ]
“อย่าตีน้องเลยค่ะ พี่ใจไปโรงเรียนน้อ
