บทที่ 18
ยอมแล้วทุกอย่าง
เมื่อเด็กหญิงณิศราอายุได้ห้าขวบ วินทร์ก็เริ่มฝึกให้ลูกนอนคนเดียว ทว่าก็มีบ่อยครั้งที่สาวน้อยเดินมาเคาะประตูกลางดึกแล้วอ้อนขอนอนด้วย และมีหรือที่คุณพ่อติดลูกอย่างเขาจะใจร้ายไม่ให้นอน
คุณหมออนุญาตให้เด็กหญิงออกจากโรงพยาบาลได้หลังจากนอนดูอาการถึงสองคืน หากยังไม่ได้รับอนุญาตให้ไปโรงเรียน เพราะหนูน้อยไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ คุณพ่อที่กลัวลูกเรียนไม่ทันเพื่อนจึงยอมลงทุนจ้างครูพิเศษมาสอนให้ถึงที่บ้าน และมีเด็กชายปลื้มคอยนำการบ้านจากที่โรงเรียนมาส่งให้ทุกเย็น
เป็นเวลาสัปดาห์กว่า ๆ แล้วที่ณิชากลับเข้ามาเหยียบบ้านที่เคยอยู่อีกครั้งในฐานะแม่ของลูก เนื่องจากเห็นว่าวินทร์ยังต้องทำงาน หญิงสาวจึงช่วยแบ่งเบาโดยขอใช้สิทธิ์ลาพักร้อนทั้งหมดที่มีลางานกับเจ้านายเพื่ออยู่ดูแลลูก ซึ่งสุดโปรดเองก็เข้าใจเป็นอย่างดี เซ็นอนุมัติให้อย่างไม่มีข้อกังขาใด ๆ และคอยถามไถ่อาการของหนูน้อยด้
