แยกทาง
“ถ้าพรุ่งนี้หรือมะรืนชาดีขึ้น เราไปเซ็นใบหย่ากันนะคะ”
“หมายความว่าไง” วินทร์ถามพร้อมกับหัวใจที่ไหววูบ บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไรเมื่อได้ยินคำนั้น ทีแรกเขานึกว่าตนหูฝาด ทว่าพอเห็นสีหน้าจริงจังของเธอทำให้เขาไปต่อไม่ถูก ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอช้า ๆ แล้วถามอีกครั้ง “แล้วหนูณิ...”
“ชาตัดสินใจให้หนูณิอยู่ในความดูแลของพี่วินทร์ค่ะ แต่ชาขอแค่มีโอกาสกลับมาเยี่ยมลูกบ้าง” พูดออกไปก็รู้สึกจุกในอก ไม่รู้ว่าพอถึงวันนั้นจริง ๆ เธอจะกล้าสู้หน้าลูกหรือไม่ “ชาขออะไรพี่วินทร์อย่างหนึ่งได้ไหมคะ”
“อะไร” เสียงเขาเบาแผ่ว ด้วยยังมึนงงกับสิ่งที่ได้ยิน
หญิงสาวเบียดริมฝีปากเข้าหากันอย่างคิดหนัก ชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งว่าควรพูดดีหรือไม่ แต่เพราะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับลูก เธอจึงตัดสินใจพูดออกไปในที่สุด
“ถ้าวันหนึ่งพี่วินทร์แต่งงานใหม่ ชาขอได้ไหม ขอให้ผู้หญิงคนนั้นดีกับหนูณิ รักหนูณิ...เหมือนที่ชารัก” เธอเสียง
