หรือยังคงรัก

บทที่ 3 การยั่วยุของมือที่สาม 2

เธอเองก็อยากทำให้ได้...

แต่เธอทำไม่ได้ เรื่องคืนนั้นเป็นตราบาปในชีวิตที่เธอไม่อาจลืมได้ ถึงแม้อยากจะลบความทรงจำทิ้งไปก็ตาม เพราะอย่างนี้เธอจึงรู้สึกว่าติดค้างเขา ไม่ว่านเรนทร์จะทำร้ายหัวใจหรือทำให้เธอเสียใจอย่างไร ภัคพิงค์ก็เอาแต่นิ่งเฉยไม่เคยตอบโต้ เธอหวังว่าจะช่วยไถ่บาปหรือชดเชยช่วงเวลาที่เขาต้องเสียไปเพราะเธอได้บ้าง หรืออย่างน้อยที่สุดก็ขอให้ระหว่างเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก

ถ้าวันหนึ่ง...ทุกอย่างจะต้องจบลง

หญิงสาวถอนหายใจพลางยกมือนวดขมับ ไม่แน่ใจว่าที่มึนหัวเป็นเพราะคิดมากหรือนอนน้อย แต่ก็แข็งใจลุกขึ้นตรงเข้าห้องน้ำ จัดการธุระส่วนแต่งตัวแต่งหน้าแค่สิบห้านาทีก็ออกจากห้องด้วยฝีเท้าเบากริบ ตั้งจะออกจากบ้านอย่างเงียบๆ ไม่คาดคิดว่าระหว่างลงบันไดจะเจอสามีเดินสวนออกมาจากห้องอาหาร มือที่จับราวบันไดกำแน่นเมื่อเผลอสบตากับเขาเข้าพอดี

“โบว์วี่พร้อมแล้ว ไปกันเถอะค่ะคุณเรน”

น้ำเสียงออดอ้อนที่เอ่ยตามหลัง ก่อนร่างเพรียวระหงจะเดินเข้ามาควงแขนแสดงความเป็นเจ้าของเขา ทำให้ภัคพิงค์รู้สึกตัวรีบหลุบหลบสายตาเรียวคม ปรายตามองต่ำเห็นรองเท้าหนังตัดมันเงาวับก้าวออกไปพร้อมกับหล่อน แววตาเธอก็หวั่นไหวน้อยๆ ข่มความปวดร้าวในอก ปรับอารมณ์ให้คงที่แล้วเดินลงไปยังห้องครัว ชงกาแฟดื่มฆ่าเวลา รอให้พวกเขาจากไปก่อน เธอถึงจะออกไปทีหลัง

ภัคพิงค์ดูนาฬิกาข้อมือผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง คิดว่าน่าจะได้เวลาแล้วจึงตรงไปยังโรงรถ ไม่คิดว่าจะเจอเรื่องที่ทำให้ทั้งแปลกใจและงุนงงซ้ำสอง รถปอร์เช คาเยนน์ที่ควรจะทะยานไปสู่ท้องถนนตั้งนานแล้ว กลับจอดแช่อยู่หน้าประตูรั้วไม่ขยับไปไหน

หรือเขาจะรอเธอ?

เป็นคำถามที่ผุดขึ้นมาพร้อมกับความคาดหวัง รู้ทั้งรู้ว่าไม่ควรหวัง แต่ลึกๆ ในใจก็อดที่จะคิดไม่ได้...

ภัคพิงค์กะพริบตาถี่ๆ ปกปิดความรู้สึกหัวใจเต้นแรงพองโต ก้าวเดินไปยังรถคันหรูที่ลดกระจกด้านข้างคนขับลงโดยไม่รู้ตัว มุมปากอิ่มค่อยๆ แต่งแต้มเป็นรอยยิ้มบางๆ ในใจตื่นเต้นไปหมดไม่รู้ว่านเรนทร์จะพูดอะไรกับเธอ หรือเธอควรตอบกลับไปอย่างไร

ทว่าทันทีที่เห็นคนที่นั่งอยู่ข้างกายเขา หัวใจของเธอก็เหี่ยวฟีบ สีหน้าจืดเจื่อนจนแทบปรับไม่ทัน ได้แต่ยืนนิ่งงันอยู่อย่างนั้นกระทั่งโบว์วี่เอ่ยถามขึ้นว่า

“วันนี้คุณเรนจะพาโบว์วี่ไปนวดหน้าทำสปาที่โรงพยาบาลราษฎร์นรากูล ไหนๆ ก็เป็นทางเดียวกันแล้ว คุณหมอจะไปด้วยกันมั้ยคะ”

ภัคพิงค์มองนางแบบสาวบุ้ยใบ้ปรายตามองไปเบาะหลังพลางยิ้มเยาะภรรยาตัวจริงอย่างเธอ ภายใต้แรงยั่วยุและการเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่ใจกล้าหน้าด้านอย่างหล่อน มีเพียงรอยยิ้มสมเพชที่มองตอบกลับ คล้ายสิ่งที่หล่อนพูดไม่มีผลอะไรกับเธอเลย

“ขอบคุณค่ะ แต่ฉันสะดวกใจที่ขับรถไปเองมากกว่าจะนั่งเป็นแค่ ‘ตุ๊กตาหน้ารถ’ ของใคร” ถึงเธอจะใจเย็นอยู่ได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะยอมให้กิ๊กอย่างหล่อนมาทำตัวล้ำเส้นโดยไม่เกรงใจกัน ถ้าหล่อนไม่อยู่ในที่ของตัวเอง เธอก็ไม่คิดจะอยู่อย่างสันติเหมือนกัน

ภัคพิงค์ปรายตามองสามีที่ดูเหมือนจะรอคำตอบของเธออยู่ เห็นเขาขมวดคิ้วคล้ายไม่พอใจ แต่เธอต้องสนด้วยหรือ ร่างแบนบางหมุนตัวเดินไปที่รถยนต์ไฟฟ้ารูปทรงคล้ายแมวของเธอ สตาร์ตรถขับออกไปก่อนหน้าพวกเขา

“อะไรของเขา ไม่มีมารยาท” โบว์วี่กระแทกเสียงอย่างไม่สบอารมณ์ที่โดนตราหน้าว่าเป็นแค่ตุ๊กตาหน้ารถ คอยดูเถอะ...สักวันหนึ่งหล่อนจะถีบหัวเมียหลวง แล้วขึ้นมายืนเชิดหน้าชูคอเคียงข้างผู้ชายเพอร์เฟกต์อย่างนเรนทร์ให้ได้ ทีนี้ยังจะมีใครกล้าว่าหล่อนเป็นกิ๊กหรือชู้อีกไหม!

“พูดให้มันน้อยๆ หน่อย แล้วทีหลังเรื่องอะไรที่ไม่จริง ก็ไม่ต้องพูด” นเรนทร์เอ่ยอย่างรำคาญ