บทที่ 4 วางยา 3
844 คำ
แววตาเรียวคมเย็นยะเยือก มากกว่าความเย้ยหยันคือความผิดหวังล้วนๆ มือหนาเลื่อนกระชับลำคอระหง กระซิบเสียงเหี้ยมกึ่งดูแคลนว่า
“น่าทึ่งมาก เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ คุณนี่สามารถทำได้ทุกอย่างโดยไม่เลือกวิธีจริงๆ”
ภัคพิงค์กัดปากอย่างพูดไม่ออกและแก้ตัวไม่ได้ ความอดสู ความทุกข์ใจและเจ็บปวดตีรวนบีบรัดแน่นอยู่ในอกจนหายใจไม่ออก อยากจะตีอกชกลมกรีดร้องบอกเขาเหลือเกินว่านี่คือสิ่งที่เธอจำใจต้องทำ แต่ไม่ใช่สิ่งที่เธอปรารถนาเลยแม้แต่นิดเดียว
“เห็นแก่ความพยายามอันเป็นเลิศของคุณ ที่ยังสู้อดทนอยู่กับผมได้นานขนาดนี้ ผมจะให้ในสิ่งที่คุณต้องการ”
นเรนทร์ฉกจูบกลีบปากอิ่มอย่างรวดเร็วจนหญิงสาวไม่ทันอ้าปากเสียด้วยซ้ำ บดเบียดรุกรานอย่างก้าวร้าวจูบหนักหน่วงแทบจะบดขยี้ริมฝีปากเธอ ตามติดคลุกเคล้าไม่ยอมให้เธอเบี่ยงหน้าหนี กดฝ่ามือหนาบีบตรึงท้ายทอยบังคับให้ภัคพิงค์เงยหน้ารับจูบร้อนๆ ของเขาอย่างถนัดถนี่
ไรฟันคมขาวขบงับกลีบปาก ดูดดึงแรงๆ จนเธอเผยอปากคางฮือด้วยความเสียวซ่าน ก็สอดลิ้นสากเข้าไปในอุ้งปากนุ่ม โรมรันพันพัวกับลิ้นน้อยๆ ไล่ต้อนจนเธอศิโรราบยอมให้ลิ้นของเขารัดรึงเกี่ยวพัน ดื่มด่ำกับรสชาติหวานล้ำของริมฝีปากนุ่มๆ และลมหายใจหอมอุ่นที่ทำเอาหัวจิตหัวใจของเขารุ่มร้อนเจียนคลั่ง
ไม่คิดเลยว่า...ริมฝีปากของภัคพิงค์จะให้ความรู้สึกดีถึงขนาดนี้!
นเรนทร์พ่นลมหายใจอย่างไม่ใคร่พอใจนัก นิ้วเรียวค่อยๆ คลายแรงบีบลูบไล้ทั่วลำคอระหง ริมฝีปากเร่าร้อนก็ซุกไซ้ไล่จูบไล่ดูดตามมาติดๆ อ้าปากงับแอ่งคอโค้งเว้าอ่อนช้อยดูดดึงเนื้อนุ่มราวกระหาย รอจนร่างสาวเกร็งกระตุกสั่นสะท้านจึงผละออก พรมจูบพรมดูดสร้างรอยรักสีกุหลาบไปทั่วจนพอใจ ทั้งปากทั้งลิ้นของผู้ชายร้ายๆ จึงเปลี่ยนเป้าหมายไล้เลียต่ำลงมายังกระดูกไหปลาร้าละเอียดอ่อน ทั้งขบทั้งงับแรงๆ จนเป็นรอยฟันเหมือนกับที่สร้างร่องรอยบนลำคอเธอ
ชั่วพริบตาที่ภัคพิงค์มึนงง ร่างกายอ่อนระทวยแนบซบกับอกกว้าง นเรนทร์ก็โอบเอวยกตัวเธอขึ้นอุ้มกระเตง ยิ้มร้ายเมื่อหญิงสาวตกใจจนเผลอตวัดมือตวัดขากอดคอเกี่ยวเอวสอบเขาเอาไว้แน่นเหมือนลูกลิง เลิกคิ้วล้อเธออย่างยียวนแกล้งคนในวงแขนให้อายม้วนเล่นๆ ก่อนจะแนบปากจูบริมฝีปากนุ่มนิ่ม กระชับวงแขนให้ร่างอรชรเสียดสีแนบชิดกับเนื้อตัวเขา ทรวงอกสะพรั่งเต่งตึงบดเคล้าเย้ายวนอยู่บนอกหนั่นแน่น สะโพกผายส่ายไหวเบียดรุนติดกับหน้าท้องเป็นลอนคลื่น เร่งเร้าไฟสวาทที่ถูกปลุกเร้าให้จุดติดและยิ่งโหมกระพือร้อนแรง
ภัคพิงค์ถูกสามีล่อลวงจนมึนเมาจูบตอบเขาอย่างสับสน เธอทั้งอยากขัดขืนและไม่อยากขัดขืน จิตใจว้าวุ่นจนไม่รู้ตัวเลยว่าถูกเขาอุ้มกระเตงกลับมาที่เตียงตั้งแต่เมื่อไร รู้ตัวอีกทีก็ถูกมือหนาวางเกยอยู่บนโต๊ะที่วางขวดไวน์อยู่ นเรนทร์ผละจูบคว้าขวดไวน์ขึ้นมากระดก ไม่ได้กลืนลงคอในทันที แต่ประกบจูบเธออย่างดูดดื่มส่งของเหลวร้อนแรงลงไปในคอเธอแทน หญิงสาวพยายามกลั้นใจไม่ยอมกลืน แต่ก็ถูกคนเหลี่ยมจัดลูบไล้ฝ่ามืออุ่นระอุไปทั่วแผ่นหลังเปลือยเปล่า ความสยิวเสียดซ่านลึกลงไปถึงรูขุมขน ร่างทั้งร่างร้อนวูบวาบกระตุกเร่าจนเผลอกลืนไวน์ลงไปจนหมด
“ถ้าคุณคิดจะวางยาผมละก็ คุณเองก็ต้องรับผลของมันไปพร้อมกัน อย่าคิดว่าคุณจะได้ทุกอย่างมาแบบง่ายๆ” นเรนทร์ยิ้มหวาน ไล้ปลายนิ้วเช็ดคราบไวน์บนกลีบปากที่สั่นระริก
หญิงสาวดวงตาเบิกกว้างสั่นไหว เขารู้และกำลังเอาคืนเธอ!
“มะ...ฉันไม่เอาแล้ว คุณปล่อยฉัน!” ภัคพิงค์หน้าถอดสี ส่ายศีรษะอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่เคยรู้สึกอับอายขายหน้าเท่าครั้งนี้มาก่อน แววตาหยามหยันของเขามองราวกับเธอเป็นผู้หญิงชั้นต่ำ แม้แต่โสเภณีราคาถูกก็ยังมีค่ามากกว่าเป็นไหนๆ
เธอทนไม่ได้!
ไม่สามารถเพิกเฉยหรือสั่งหัวใจให้ชินชาต่อสายตาชิงชังของคนที่รักได้เลย มันเจ็บปวดเกินไป เจ็บ...จนเธอไม่อยากจะหายใจอีกแล้ว
“ออกไป! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน” เธอตวาดกร้าว น้ำตาเอ่อคลอเพราะความปวดร้าวที่รุมเร้าอักแน่นจนปวดใจไปหมด แต่แววตาต่อต้านชัดเจน เธอดิ้นรนขัดขืนไม่หยุด ระดมกำปั้นเล็กๆ ทั้งสองมือทุบเข้าที่อกและตามเนื้อตามตัวเขา ต้องการให้นเรนทร์ปล่อยเธอไปเดี๋ยวนี้
- ผู้เขียน
