ชะตารักลิขิตด้ายแดง

บทที่10

ตอนนี้หมออู่กับฮูหยินอู่ย้ายมาอยู่จวนตระกูลจางถาวรเพราะติดหลานกันทั้งคู่ ลี่ฟางก็ไม่ได้หวงลูกถึงขั้นใครจะอุ้มหรือจับไม่ได้ บางวันหมออู่ยังพาเด็กทั้งสองไปนอนที่เรือนกับเขาด้วย เด็กทั้งคู่ล้วนแข็งแรงพัฒนาการก็ดี เพียงห้าเดินก็เริ่มจะอยากคลานแล้ว

ลี่ฟางจึงสร้างคอกกั้นขึ้นมา สินค้าตัวนี้ยังได้นำไปขายในร้านขายของเด็กของนางในเมืองด้วย ผลตอบรับก็ดีเกินคาด ถึงต่อไปจะมีของเลียนแบบออกมานางก็ไม่สนใจเพราะนางโกยเงินช่วงแรกมาแล้ว

ซีห่าวถึงจะอายุไม่กี่เดือนแต่ก็เป็นเด็กรู้ความคนหนึ่งเขาจะไม่แย่งของกับน้อง หากหิวก็ไม่ร้องกินนมต้องรอให้ซีฮันอิ่มก่อนเขาถึงจะกิน เพราะทั้งคู่กินนมของลี่ฟางถึงจะไม่ได้กินนมของลี่ฟางทั้งสามมื้อแต่ในหนึ่งวันต้องมีหนึ่งมื้อที่พวกเขาต้องได้กิน มิเช่นนั้นซีฮันจะร้องราวกับฟ้าจะถล่ม ใครได้เห็นก็ปวดใจจึงต้องยอมให้ลี่ฟางให้นมด้วย

ซีฮันอายุเพียงไม่กี่เดือนก็เผยความเจ้าเล่ห์ทางแววตาของมาเสียแล้ว ถึงซีห่างจะไม่แย่งของ หากมารดามีของเล่นใหม่มาให้พวกเขา ซีฮันจะมองก่อนว่าซีห่าวจ้องของเล่นชิ้นไหน เขาก็จะหยินชิ้นนั้นมาเล่นก่อน วันไหนที่ซีห่าวไม่ยอมตน วันนั้นซีฮันจะดูดนมมารดานานเป็นพิเศษ จนลี่ฟางหมั่นไส้จะดึงเขาออกจากอกซีฮันจึงได้เพิ่มความเร็วขึ้น

กู้หลิวหยางยังคงเป็นแขกประจำตระกูลจางทุกเดือน เขาจะมาหาเด็กแฝดเดือนละครั้ง แต่อีกสองเดือนเขาต้องเดินทางไปสอบจิ้นซื่อแล้ว ครั้งนี้จึงนำผ้าเนื้อดีหลายพับมาไว้ให้ทั้งคู่ได้ตัดชุด เพราะของเล่นทั้งคู่มีลี่ฟางที่ทำขึ้นมาตลอดของเล่นทั่วไปที่วางขายจึงไม่ดึงดูดทั้งคู่เท่าของที่มารดาทำ

"ครั้งนี้ข้าต้องเดินทางไปเมืองหลวงนานหลายเดือน กลับอีกครั้งคนจะมาทันงานฉลองขวบปีห่าวเออร์ฮันเออร์พอดี เจ้าต้องการสิ่งใดที่เมืองหลวงหรือไม่" เขายังอุ้มเด็กทั้งคู่ไว้ในอก เพราะทั้งคู่รู้ความนัก เขาจึงอาลัยอาวรณ์ทั้งคู่อยู่บ้าง

"ข้าไม่มีสิ่งใดที่อยากได้เจ้าค่ะ ตอนนี้อยากได้พี่สะใภ้ พี่หยางท่านมีบุตรเองสักทีจะได้ไม่ต้องวิ่งมาหานโจวให้เหนื่อย" กู้หลิวหยางถลึงตาใส่ลี่ฟาง หลังจากวันนั้นเขาก็ไม่มีความรู้สึกรักนางเช่นชายหนุ่มหญิงสาว มีเพียงความรักความห่วงใยของพี่ชายให้เท่านั้น

การแต่งงานของเขาทางบิดามารดาก็เร่งมาตลอด เขายังใช้ข้ออ้างเรื่องสอบขุนนางจึงผ่านไปได้ มารดาเห็นเขาวิ่งใาหานโจวทุกเดือนก็ปวดใจ เขาจึงต้องบอกกล่าวให้เข้าใจว่าเขากับลี่ฟางนับถือกันเป็นพี่ชายน้องสาวแล้ว มารดาเขาจึงได้ยอมความ

ลี่ฟางอยู่แต่ในจวนหากเป็นเมื่อก่อนคงได้อกแตกตายที่ไม่ได้ออกไปไหนมาไหน แต่เมื่อมีเด็กแฝดคอยก่อกวนนางก็ไม่เบื่ออีกต่อไป ตอนนี้นางเริ่มทำสบู่เหลวออกมาใช้แล้ว และอีกไม่นานก็จะมีวางขายในร้านของนางด้วย การค้าของนางตอนนี้แม้แต่พ่อค้าต่างแคว้นก็ยังร่วมทำการค้าด้วย

นางซื้อที่ดินเพิ่มอีกหลายสิบหมู่เพื่อสร้างโรงงานผลิตและเรือนพักบ่าวไพร่ คนงานตอนนี้ก็มีนับร้อย เพราะกิจการของนางมีหลายอย่าง สุราบริสุทธิ์ที่ขายให้กองทัพ หมอที่รู้ข่าวก็ติดต่อขอซื้อจากหมออู่กันหลายคน แม้แต่หมอหลวงยังทำเรื่องจัดซื้อไปใช้ในวังหลวง

เงินทั้งนั้น ความลับที่นางมีช่องเก็บของก็มีหมออู่ ฮูหยินอู่ แม่นมจางและพ่อบ้านจางที่รู้ ทั้งสี่คนล้วนแต่รักนางเหมือนบุตร ตอนแรกที่รู้ก็ต่างตกใจจนหัวใจจะวายกับความพิเศษของนาง หลังๆก็เฉยๆที่เห็นของหายไปและโผล่ออกมาตรงหน้า

เงินของนางจึงถูกเก็บไว้อย่างดีในช่องเก็บของ อาจจะมีส่วนน้อยที่ต้องเก็บไว้ในร้านฝากเพื่อให้คนนอกไม่เข้าใจผิดว่านางเก็บของมีค่าไว้ที่จวนเพียงที่เดียว อาจจะกลายเป็นเรียกแขกให้มาหายามวิกาลได้ แต่ต่อให้มีคนมาปล้นก็ยังต้องดูก่อนว่าใครจะปล้นใคร

งานฉลองครบขวบปีของฝาแฝด ของมากมายที่วางอยู่เบื้องหน้าให้ทั้งคู่ได้หยิบ หมออู่ยังแอบนำโสมมาวางไว้ด้วยเขาหวังว่าจะมีหลานสักคนหยิบขึ้นมาให้เขาได้ถ่ายทอดวิชาแพทย์ให้ กู้หลิวหยางนำตำรา หลายเล่มมาวางไว้โดยรอบ เขาหวังว่าหลานชายจะเลือกของตน

ลี่ฟางกลับเป็นมารดาที่นำถุงเงิน มีดสั้น ธนูเล็ก ดาบ มาวางไว้ ฮูหยินอู่ถลึงตามองนางอยู่หลายรอบ ลี่ฟางทำได้เพียงลูบจมูกอย่างเก้อๆ แต่ไม่หยิบออก พ่อบ้านจางนำลูกคิดทองคำที่ตนสั่งทำมาวางไว้ด้วย

ซีห่าวกับซีฮันนั่งพิจารณาของด้านหน้าของตน ก่อนที่ซีฮันจะขยับก้นน้อยๆเอื้อมไปหยิบ มีดสั้นกับลูกคิดทองคำมาถือไว้ เขาหันไปยิ้มยิงฟันให้ฮูหยินอู่ ฮูหยินอู่ตบหน้าอกตนเอง เขาไม่คิดว่าหลานชายคนเล็กจะเลือกมีดสั้น

ซีห่าวที่เห็นน้องชายเลือกของเรียบร้อยแล้วก็ขยับก้นไปหยิบโสมกับตำรามาไว้ในมือ เขากอดโสมไว้ในแขน มือน้อยๆเปิดตำราอย่างลำบากด้วยความสนใจ เสียงหัวเราะของหมออู่ดังไปทั่วลานจัดงาน เขาอุ้มซีห่าวขึ้นมากอดหอมไม่หยุด แม้แต่กู้หลิวหยางก็ยิ้มกว้างอย่างเบิกบานใจที่หลานชายเลือกตำราของตน

เด็กทั้งคู่เติบโตจนอายุได้สามหนาวแล้ว ซีห่าวมักจะติดตามหมออู่ออกไปที่โรงหมออยู่บ่อยครั้ง และทุกครั้งเขาจะอยู่ในห้องเก็บสมุนไพรได้นับหลายชั่วยาม ทั้งดมกลิ่นและสอบถามสรรพคุณกับท่านตาของเขาอย่างไม่รู้เบื่อ ความชอบของซีฮันก็เด่นชัดจนลี่ฟางต้องให้พ่อบุญธรรมหาอาจารย์สอนวรยุทธ์มาคอยช่วยแนะนำ

เด็กสามหนาวที่ถือดาบไม้ในมือวิ่งไปทั่วเรือน จนบ่าวไพร่ชินตา นายน้อยซีฮันมักจะหนีจากเรือนท่านยายไปหาเสี่ยวไห่หรือไม่ก็เสี่ยวเจาให้พาไปคอกม้า บุตรหลานของบ่าวในเรือนก็เดินตามนายน้อยซีฮันเป็นขบวนเหมือนเขาเป็นลูกพี่ใหญ่ หากท่านลุงหยางมาหาเขาจะเป็นเด็กดีทันที เพราะท่านลุงจะคอยถามเรื่องคัดตัวอักษรถึงเขาจะติดเล่นกว่าซีห่าวแต่เรื่องคัดอักษรกับหัดท่องตำราก็ยังพอเอาใจท่านลุงได้