(ซินเซีย)
ณ ห้องทำงานที่บาร์โฮต์ เวลา 23.15 น.
“ทำไมสีหน้าเคร่งเครียดขนาดนั้นล่ะครับบอส” อีริค ผู้จัดการบาร์และยังเป็นลูกน้องคนสนิทของฉันถามขึ้น เพราะตั้งแต่มาถึงก็เอาแต่นั่งหน้าบึ้ง คิดถึงเรื่องที่แม่สั่งให้ทำในวันพรุ่งนี้
“โดนแม่ทำโทษ”
“.....” พูดถึงชื่อนี้ ใครจะกล้าวิจารณ์อะไรออกมา
“ฉันในวัยยี่สิบห้าปียังโดยแม่ทำโทษอยู่เลย”
“ก็แต่ละเรื่องที่บอสทำมันสุดยอดทั้งนั้นเลยนะครับ”
“วิจารณ์ฉันเหรอ” ดวงตากลมปาดมองอีริค
“เปล่าครับ แล้วนายหญิงให้ไปบอสไปทำอะไรครับ”
“แม่บอกว่าพรุ่งนี้ต้องไปอยู่กับลูกชายตระกูลคาร์พาเธียหนึ่งวัน แล้วฉันเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ต้องไปอยู่กับผู้ชายตัวโต ถ้ามันเกิดอะไรขึ้นมาแล้วจะทำยังไง” ไม่มีใครนึกถึงฉันเลยสินะ น้อยใจเหมือนกันนะเนี่ย
“น่าเป็นห่วงอีกฝ่ายมากกว่าครับบอส”
“อีริค” น้ำเสียงเย็นยะเยือกเรียกชื่อลูกน้องเป็นการเตือน
“ขอโทษครับบอส” อีริคก้มหน้าหลบสายตาท
