@สามเดือนต่อมา
“ขวัญ”
“ขาพี่ปุ๊ก”
“เรียนจบแล้วจะไปทำงานที่ไหนเหรอ” เดือนหน้าของขวัญจะฝึกงานจบแล้ว น่าใจหายจริง ๆ
เธออยากให้น้องช่วยงานต่อมาก เราทำงานเข้าขากันดี บอกให้น้องทำอะไรก็ทำ ไม่มีเถียง ไม่มีบ่น เชื่อฟังผู้บังคับบัญชาดี อีกอย่างนิสัยดีด้วย น่ารักสุด ๆ
แต่คงเป็นไปไม่ได้ เพราะคนที่ทำงานที่นี่ย่อมได้รับการบรรจุมาเท่านั้น ยกเว้นต้องเส้นใหญ่พอสมควร
นายกคันคายมีมาแล้วหลายคน ที่เห็นมีแต่ลูกหลานชาวบ้านคันคายอยู่เต็มสำนักงาน ครึ่งหนึ่งก็มาจากเส้นสายทั้งนั้น แต่อย่างว่า คนนั้นเส้น คนนี้ก็เส้น จึงไม่มีใครขัดแข้งขัดขากัน
“หากไม่มีงานแถวบ้านจริง ๆ ขวัญว่าจะลงกรุงเทพค่ะพี่ปุ๊ก” เพราะเพื่อนของเธอก็ว่าจะลงไปทำงานที่กรุงเทพเหมือนกัน
ไม่อยากห่างพ่อแม่ก็คงต้องไป ทำไงได้ ความจนมันบังคับให้ต้องดิ้นรนนี่นา
“ไม่ลองให้พ่อนายกช่วยล่ะขวัญ จะได้ทำงานที่นี่ต่อ” ปุ๊กกระซิบบอกเบา ๆ เพราะกลัวมีใครมาได้ยิ
