20.30 น.
หลังจากที่ทศวรรษมาส่งอิงดาวที่บ้านเมื่อกลางวัน เขาก็ขับรถออกไปทันทีอย่างที่เธอคิดเอาไว้ เธอไม่รู้ว่าตอนนี้ทศวรรษกลับบ้านหรือยัง เพราะอิงดาวไม่คิดจะคุยกับอีกฝ่ายในเรื่องถอนหมั้นแล้ว
เพราะเธอมีแผนอื่นอยู่ในหัวแล้วต่างหาก
ร่างบอบบางในชุดนอนเดินไปเดินมาในห้องนอนตัวเอง แผนการใหม่ผุดเข้ามาแต่เธอไม่รู้ว่าควรจะต้องเริ่มยังไง แล้วก็ไม่แน่ใจด้วยว่ามันจะสำเร็จหรือเปล่า แต่ถ้าไม่ลองก็คงไม่รู้
มือเล็กถือโทรศัพท์อยู่กดโทรออก ชื่อบนหน้าจอคือ ‘ฟ้าใส’ เธอคิดว่าคนที่ช่วยเธอได้ก็คงมีแต่อีกฝ่ายซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของอิงดาวและน่าจะรู้เรื่องทุกอย่างก่อนหน้านี้เป็นอย่างดี
(ฮัลโหล ฟ้าใสเองจ้า)
น้ำเสียงของปลายสายร่าเริง อิงดาวค่อนข้างประหม่าจนเหงื่อมากมายออกที่ฝ่ามือเต็มไปหมด เธอยังเดินวนไปวนมาภายในห้อง สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
“ฟ้า ฉันเองนะ”
(ฉันรู้แล้วว่าคุณหนูอิงดาวค่ะ ว่าไง พูดแปลก ๆ นะเนี้ย)
ฟ้าใสท
